Η γερμανίδα καγκελάριος είναι «η τελευταία υπερασπίστρια της φιλελεύθερης Δύσης» και της διατλαντικής Συμμαχίας, αναφέρουν σε άρθρο γνώμης οι New York Times επισημαίνοντας ότι στέκεται ανάμεσα σε δύο υπερδυνάμεις -τις νέες ΗΠΑ και τη Ρωσία- που κυβερνώνται, ή θα κυβερνώνται λίαν συντόμως, από σκληροπυρηνικούς.

Σχολιάζοντας το δίλημμα που αντιμετωπίζει η επικεφαλής της γερμανικής κυβέρνησης η εφημερίδα επισημαίνει: «η κ. Μέρκελ πρέπει να αποκρούσει μια αναγεννημένη Ρωσία, που προωθεί το μοντέλο μιας ανελεύθερης δημοκρατίας, υποστηρίζοντας ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη και τροφοδοτώντας τις φλόγες του λαϊκισμού.»

Και τώρα έρχεται να προστεθεί κι ένας απρόβλεπτος πρόεδρος των ΗΠΑ, με άγνωστη στρατηγική όσον αφορά στην εξωτερική πολιτική.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο μέλλων ένοικος του Λευκού Οίκου είναι εγνωσμένος θαυμαστής του επικεφαλής του Κρεμλίνου και πρώην πράκτορα της KGB, Βλαντιμίρ Πούτιν.

«Ακόμη και στις κυρώσεις που επεβλήθησαν στη Μόσχα λόγω της σύρραξης στην Ουκρανία μπαίνει τώρα ένα ερωτηματικό», γράφει η εφημερίδα, που μόχθησε να αποτρέψει μια νίκη του απρόβλεπτου επιχειρηματία.

«Ουδέποτε στο παρελθόν δεν εξαρτώντο τόσα πολλά απ' τους Γερμανούς όσο σήμερα», δήλωσε στην εφημερίδα ο Σάιμον Τίλφορντ, διευθυντής του Κέντρου για τις Ευρωπαϊκές Μεταρρυθμίσεις, που εδράζει στο Λονδίνο.

«Πρέπει να θεωρούμαστε τυχεροί που η Γερμανία έχει στο τιμόνι της τη Μέρκελ, διότι αν υπάρχει κάποιος που θα αναλάβει τώρα τις ευθύνες και θα πράξει το σωστό για την Ευρώπη, αυτός είναι η Μέρκελ», δήλωσε.

Όμως οι συντάκτες του άρθρου (Άλισον Σμέηλ και Στήβεν Ερλάνγκερ) έχουν συνειδητοποιήσει τη μεγάλη πίεση που δέχεται η γερμανίδα καγκελάριος.

Η λίστα των προβλημάτων της είναι μακρά:

Η κρίση του προσφυγικού, που έπληξε σοβαρά τη δημοτικότητά της στην πατρίδα της.
Το Βrexit

Η ενίσχυση του ακροδεξιού λαϊκισμού στην Ευρώπη.

Η πολιτική εξασθένηση του προέδρου της Γαλλίας, Ολάντ, που ήταν ο σημαντικότερος εταίρος της μαζί με τον Μπαράκ Ομπάμα.

Γι' αυτό ακριβώς αναγορεύει η εφημερίδα τη Μέρκελ σε «τελευταίο προμαχώνα της δυτικής ελευθερίας».

Το άρθρο βρίθει εγκωμίων για την καγκελάριο: «Μια μέρα ιστορικά φορτισμένη για τους Γερμανούς, μια μέρα κατά την οποία θυμούνται τη «Νύχτα των Κρυστάλλων» του 1938 και την πτώση του Τείχους του Βερολίνου το 1989, την 9η Νοεμβρίου, πρόσφερε η Μέρκελ στον Τραμπ τη στενή συνεργασία της. Αλλά έθεσε όρους: σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των μειονοτήτων από έναν άνθρωπο, που χλεύασε αμφότερα.»

Το θαραλλέο ύφος της, σχολιάζει το άρθρο, συνιστά ένδειξη του πόσο μακριά έχει φθάσει η Γερμανία, από τότε που τη βοήθησε η γενναιοδωρία και η προστασία των Αμερικανών να συνέλθει απ' την ήττα των ναζί, να ευημερήσει και να επιβιώσει της διαίρεσης που προκάλεσε ο Ψυχρός Πόλεμος.

Η Γερμανία έχει από καιρό προβιβαστεί σε ηγετική δύναμη, έστω κι αν εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται με μεγάλο σκεπτικισμό λόγω του μιλιταριστικού παρελθόντος της.

Η νίκη του Τραμπ απετέλεσε χτύπημα και για την ίδια την Μέρκελ, γράφει η εφημερίδα. Γιατί τη συνδέει αμοιβαία φιλία και αλληλοθαυμασμός με τη Χίλαρι Κλίντον.

Και μια νίκη της τελευταίας θα αποτελούσε εγγύηση για την αμερικανο-γερμανική φιλία. Τώρα ένα ερωτηματικό μπαίνει σ' όλα – περιλαμβανομένης και της σταθερητα της δυτικής Συμμαχίας, δηλαδή του ΝΑΤΟ.

Η τελευταία συνάντηση της Μέρκελ με τον Μπαράκ Ομπάμα σε λίγα 24ωρα στο Βερολίνο θα αποτελέσει μια γλυκόπικρη στιγμή για τους δύο ηγέτες.

Ακόμη κι αν ο Ομπάμα επέκρινε συχνά πυκνά το Βερολίνο για τη στάση του σε σειρά θεμάτων, όπως το ευρώ, η λιτότητα και η πολιτική διάσωσης της Ελλάδας, οι δύο ηγέτες γνώριζαν ότι μπορούσαν να στηρίζονται ο ένας στον άλλο.

Αλλά με τον 45ο πρόεδρο των ΗΠΑ τα πράγματα θα είναι πλέον τελείως διαφορετικά, εκτιμούν οι Νew York Times:

«το ηγετικό στυλ της Μέρκελ -χωρίς δράμα, κορώνες και εκπλήξεις- δύσκολα θα βοηθήσει να λιώσει ο πάγος ανάμεσα στην ίδια και τον Τραμπ, έναν επιχειρηματία και σταρ reality show, που λατρεύει τη λάμψη και της είχε επιτεθεί στη διάρκεια της προεκλογικής του καμπάνιας, επειδή άνοιξε τις πόρτες της χώρας της στους μενατάστες».

Ωστόσο, όπως επισημαίνει το άρθρο, η Μέρκελ είναι ακριβώς η ηγετική προσωπικότητα που απαιτούν αυτή τη στιγμή οι περιστάσεις παρ' όλη την πίεση που δέχεται απ' τις λογής προκλήσεις και παρόλη την κόπωσή της από τα 11 χρόνια στην εξουσία.

«Έχει αποδείξει τις ικανότητές της στην αντιμετώπιση ισχυρών ανδρών», γράφουν οι New York Times.

«Κατάφερε να πετύχει μια εύθραυστη συμφωνία με τον τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για να σταματήσει το ρεύμα των προσφύγων απ' την Εγγύς Ανατολή προς την Ευρώπη. Και διαπραγματεύτηκε με τον Πούτιν.»

Η νίκη του Τραμπ θα μπορούσε να τη βοηθήσει, αν αποφασίσει το Δεκέμβριο να διεκδικήσει μια τέταρτη θητεία στην καγκελαρία.