Οι διαπραγματεύσεις των δύο Κοινοτήτων, υπό την ασφυκτική πίεση των ΗΠΑ, Αγγλίας και του διεθνούς παράγοντα που εκδηλώθηκε κυρίως προς την ε/κ πλευρά, με σκοπό να κλείσει γρήγορα ένα ενοχλητικό μέτωπο, στηρίχθηκαν στο ασταθές έδαφος της διαβόητης «Συμφωνίας του Δείπνου» της 1ης Δεκεμβρίου.
Μεταμεσονύχτια εκεί, ο κ. Αναστασιάδης αιφνιδιάζοντας δυσάρεστα το Μαξίμου (σ.σ: δεν σε ενημέρωσα επειδή ήταν αργά» φέρεται να δικαιολογήθηκε στον εμβρόντητο Αλέξη Τσίπρα…) συμφώνησε στη σύγκληση πενταμερούς Διάσκεψης, χωρίς προηγουμένως να έχει σημειωθεί καμία ουσιαστική πρόοδος στις εσωτερικές πτυχές του προβλήματος.
Το αποτέλεσμα φάνηκε στη Γενεύη όπου ο τενόρος της Άγκυρας, κατοχικός ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί υπό την αυστηρή επιτήρηση του Τούρκου ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου αξίωσε με αδιαλλαξία εξαρχής εκ περιτροπής Προεδρία, δικαίωμα για πολλά δυσλειτουργικά βέτο που τινάζουν στον αέρα κάθε δημοκρατικό κανόνα δυτικού τύπου, καταθέτοντας στο τέλος ένα χάρτη στο εδαφικό, που υποχρέωσε τον κ. Αναστασιάδη να τον επιστρέψει με τον χαρακτηρισμό «απαράδεκτος».
Η πενταμερής Διάσκεψη που ακολούθησε επισφράγισε το φιάσκο, καθώς, όπως αναμενόταν η τουρκική πλευρά, τορπίλισε κάθε προσπάθεια συναίνεσης, επιμένοντας άκαμπτα στις θέσεις ότι ο κατοχικός στρατός θα πρέπει «για λόγους ασφάλειας» να παραμείνει στην Κύπρο και ότι πρέπει να παραμείνει σε ισχύ το παρωχημένο και αποικιοκρατικό καθεστώς των εγγυήσεων το οποίο δεν αρμόζει σε κανονική χώρα η οποία προσθέτως είναι μέλος της Ε.Ε και των Ηνωμένων Εθνών.
Κατά την διάρκεια της Διάσκεψης η ελληνική πλευρά με τον ΥΠΕΞ Νίκο Κοτζιά που στήριξε συγκροτημένα την εθνική υπόθεση, πρόβαλε σθεναρά το αίτημα της αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων και της κατάργησης των εγγυήσεων προκαλώντας εκνευρισμό στην τουρκική αντιπροσωπεία.
Κατά τρόπο ανοίκειο μάλιστα, κάποιοι από το περιβάλλον της ε/κ αποστολής έσπευσαν και πάλι αφήνοντας δηλητηριώδεις αιχμές, να του επιρρίψουν ευθύνες για το ναυάγιο, αλλά, όπως αποδείχθηκε βιάστηκαν, ενώ τους αποδοκίμασε ανοικτά και ο ίδιος ο κ. Αναστασιάδης.
Και θα πρέπει μάλλον να αισθάνθηκαν αρκετά άβολα, όταν λίγες ώρες μετά την αρνητική κατάληξη, ένας μαινόμενος και εμφανώς αποσταθεροποιημένος τώρα πλέον Ερντογάν δήλωνε «αφρίζοντας» ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να φύγει ποτέ από την Κύπρο.
Σε μια προσπάθεια να διασωθούν την ύστατη στιγμή τα προσχήματα, η Διάσκεψη αποφάσισε να παραπέμψει τα εκκρεμή ζητήματα, δηλαδή όλα, σε συνάντηση εμπειρογνωμόνων στις 18 Ιανουαρίου, η οποία όμως δεν αναμένεται να προσφέρει κάτι ουσιαστικό εφόσον η Τουρκία επιμείνει αμετακίνητα στις θέσεις της.
Για την ώρα οι χάρτες που κατατέθηκαν, φυλάσσονται κατ΄ απαίτηση των τ/κ ερμητικά στα γραφεία του ΟΗΕ. Η Τουρκία, που διεκδικεί ποσοστό κατοχής 29,2% (28,2% «προσφέρει» ο κ. Αναστασιάδης) αρνείται να επιστρέψει την Μόρφου, θέμα που συνδέει με την εκ περιτροπής Προεδρία, αξιώνει υπερβολικά μεγάλο ποσοστό ακτογραμμής, έχοντας το βλέμμα στα ενεργειακά αποθέματα των νότιων περιοχών και δέχεται μικρότερο αριθμό προσφύγων από τις 91.000 που ζητεί η ε/κ πλευρά και αυτούς όχι με πλήρη πολιτικά και αστικά δικαιώματα…
Απέμεινε στην ατμόσφαιρα, ένα κακό προηγούμενο, ιδίως από την στιγμή που ο κ. Αναστασιάδης, αντίθετα από όσα υποστήριζε, κάθησε στο τραπέζι της πενταμερούς, ως «η Αυτού Εξοχότης», δηλαδή, ως ισότιμος «κοινοτάρχης» με τον κατοχικό εκπρόσωπο Ακιντζί, εμφανίζοντας σε ιστορικό κενό για λίγες έστω ώρες την Κυπριακή Δημοκρατία, το ισχυρότερο διπλωματικό όπλο του Ελληνισμού στη μάχη για την επιβίωσή του.
Γιώργος Χατζηδημητρίου