Ωστόσο, δόθηκε μεγάλη παρασκηνιακή μάχη καθώς ούτε οι Ρεπουμπλικάνοι Γερουσιαστές ήταν πεπεισμένοι με την επιλογή Τάιλερσον.  Κρίσιμο ρόλο έπαιξε η μεταστροφή του ισχυρού Ρεπουμπλικάνου Γερουσιαστή, Μάρκο Ρούμπιο, ο οποίος ήταν και υποψήφιος για το προεδρικό χρίσμα στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.

Στις πρώτες ακροάσεις, ο Ρούμπιο είχε κατηγορήσει ανοικτά τον Τάιλερσον για φιλορωσική στάση καθώς ο νέος Υπουργός Εξωτερικών είχε αρνηθεί να χαρακτηρίσει τον Ρώσο Πρόεδρο «εγκληματία πολέμου» για το ρόλο του στη Συρία, ενώ δεν καταδίκασε Φιλιππίνες και Σαουδική Αραβία για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.  

Οι Δημοκρατικοί από την πλευρά τους δεν ήθελαν τον Τάιλερσον και επειδή προέρχεται από τον κόσμο των επιχειρήσεων και ως εκ τούτου δεν θα ήταν ο καταλληλότερος να προασπίσει τα ιδανικά και τις αξίες των ΗΠΑ.

Στον αντίποδα, οι υποστηρικτές του κ. Τάιλερσον επέμειναν πως η μακρά του θητεία ως επικεφαλής της Mobilτου προσδίδει μία σημαντική δεξιότητα όσον αφορά τον χειρισμό διεθνών θεμάτων και συμφωνιών.

Σύμφωνα πάντως με πολιτικούς αναλυτές, είναι η πρώτη φορά που η τοποθέτηση Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικού εγκρίθηκε με τόσο ισχνή πλειοψηφία αφού στο παρελθόν οι επιλογές συγκέντρωναν άνετες πλειοψηφίες με  θετικές ψήφους και από τα δύο κόμματα.