Τα στελέχη του Ρεπουμπλικανικού κόμματος έχουν ζητήσει την απόσυρσή του, ενώ αναζητείται και αντικαταστάτης του.

Σήμερα εντωμεταξύ συνεδριάζει το Πολιτικό Γραφείο των Ρεπουμπλικάνων, ώστε να αποφασίσει για το σχέδιο που θα τους επιτρέψει να βγουν από το αδιέξοδο της υποψηφιότητας Φιγιόν.

Οι εν παρατάξει ομάδες, ξεχωρίζουν από το όνομα του αρχηγού που υποστηρίζουν: Φρανσουά Φιγιόν, Νικολά Σαρκοζί, και Αλέν Ζιπέ. Έτσι οι Γάλλοι μιλούν για τους «Φιγιονιστές», τους «Σαρκοζιστές» και τους «Ζιπεϊστές».

Σε επαφή που είχε την περασμένη εβδομάδα ο Φρανσουά Φιγιόν με την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος, ζήτησε να του αφήσουν ένα περιθώριο 15 ημερών, πριν αποφασίσουν οτιδήποτε. Μερίδα βουλευτών του το παραχώρησαν και 17 εξ' αυτών υπέγραψαν κείμενο υποστήριξης που δημοσιεύθηκε στην Φιγκαρό.

Για το κόμμα όμως η καθυστέρηση έως τα μέσα Φεβρουαρίου μπορεί να αποβεί μοιραία, εάν μάλιστα το δικαστήριο του απευθύνει κατηγορία (για κατάχρηση), οπότε θα παραιτηθεί όπως έχει ήδη δεσμευθεί.

Τότε θα είναι πολύ αργά για οποιαδήποτε καινούργια υποψηφιότητα μέσω νέας προκριματικής.

Η υπόθεση «Πηνελόπη-gate» έχει για τα καλά συνταράξει τα θεμέλια του κόμματος. Έτσι, πολλά στελέχη, προσπάθησαν να βρουν το άτομο που θα μπορούσε να αντικαταστήσει τον Φιγιόν, κανένα όνομα όμως δεν φάνηκε ότι θα μπορούσε να γίνει πλατιά αποδεκτό.

Γι' αυτό έχουν αφήσει για την ώρα την κατάσταση ως έχει και το μεγάλο ερώτημα όμως είναι: «έως πότε;»

Οι Ζιπεϊστές συνεχίζουν να πιστεύουν στον Αλέν Ζιπέ που ήλθε δεύτερος στην προκριματική, και που συνεχίζει να έχει την προτίμηση των Γάλλων: Σύμφωνα με σφυγμομέτρηση Harris Interactive για το ραδιόφωνο RMC και τον ιστότοπο Atlantico, ο Ζιπέ συγκεντρώνει το 33% των προτιμήσεων και παραμένει το φαβορί για την αντικατάσταση του Φιγιόν, ο Νικολά Σαρκοζί συγκεντρώνει το 13% και από τη γενιά των σαραντάρηδων ο Φρανσουά Μπαρουέν 7%.

Ο Μπαρουέν όμως, δεν θέλει να ακούει για τον Ζιπέ, με τον οποίο έχει ψυχρότητα εδώ και 20ετία και προωθεί γερά τον εαυτό του.

Εν τω μεταξύ ο Ζιπέ δεν δείχνει ότι εύκολα θα αποφασίσει μια επιστροφή εάν δεν υπάρξει ομόφωνο κάλεσμα από το κόμμα.