Ακόμη πιο σημαντικό είναι ότι το Brexit συμβάλλει στη δημιουργία ενός κλίματος "εμείς εναντίον όλων" στην Ευρώπη, εκτιμά ο αναλυτής. Το Brexit ενισχύει όσους στην ηπειρωτική Ευρώπη θέλουν να μετατρέψουν την ΕΕ και την Ευρωζώνη σε πιο συνεκτικές και πολιτικά συναφείς οντότητες.

Σύμφωνα με τον αναλυτή της Berenberg, η εμμονή των Συντηρητικών σκληροπυρηνικών με το φερόμενο τέρας ενός ευρωπαϊκού "υπερκρατικού κράτους" που κανένας άλλος δεν έχει εντοπίσει ποτέ στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο ή το Παρίσι έχει εξαπολύσει δυνάμεις που απειλούν να μειώσουν τη δυναμική και τον πλούτο της Βρετανίας με την πάροδο του χρόνου.

Οι φιλελεύθεροι που υποστήριξαν το Brexit, εδώ και καιρό υποστηρίζουν ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσε να αναπτυχθεί εκτός της ΕΕ ως παράδεισος ελεύθερης αγοράς, ως μία "Σιγκαπούρη του Τάμεση". Αυτό ποτέ δεν είχε πολύ νόημα. Η ιδιότητα του μέλους της ΕΕ δεν εμπόδισε το Ηνωμένο Βασίλειο να απολαμβάνει πιο ανοικτές και ευέλικτες αγορές εργασίας και κεφαλαίου, υπηρεσιών και αγαθών στον ανεπτυγμένο κόσμο. Το πεδίο για οποιαδήποτε περαιτέρω απορρύθμιση που θα μπορούσε να είναι πολιτικά εφικτό είναι σχεδόν μηδενικό. Και η αντοχή των εξαγωγών της Γερμανίας και των Κάτω Χωρών έχει δείξει εδώ και πολύ καιρό ότι η Κοινή Αγορά μπορεί να προσφέρει έδαφος σε οποιαδήποτε χώρα είναι έτοιμη να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία.

Αντ 'αυτού, το αποτυχημένο ρίσκο του δημοψηφίσματος του Cameron και η προεκλογική εκστρατεία της May συνέβαλαν στη στροφή της βρετανικής πολιτικής προς τα αριστερά.

Κάνοντας τη Βρετανία λιγότερο ελκυστική για μετανάστες και για εσωτερικές επενδύσεις, το Brexit πιθανότατα θα μειώσει το ρυθμό ανάπτυξης της Βρετανίας από 2,1% στο 1,8%. Ένα σκληρό Brexit με απώλεια της προτιμησιακής πρόσβασης στην αγορά της ΕΕ των 27 πέρα ​​από τους αναπόφευκτους περιορισμούς που θα πρέπει να επιβληθούν στους παρόχους χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών που εδρεύουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, θα μπορούσε να μειώσει την ανάπτυξη του ΑΕΠ στο 1,5%.

Οποιαδήποτε πτώση στον ρυθμό ανάπτυξης, πόσο μάλλον από 2,1% σε 1,5%, θα απαιτούσε σημαντικές αντισταθμιστικές αυξήσεις φόρων ή περικοπές δαπανών κατά τα επόμενα χρόνια για να διατηρηθεί το έλλειμμα υπό έλεγχο.