Θεωρείται ως ένας από τους ιερότερους (αν όχι ο ιερότερος) χώρος της Χριστιανοσύνης, ωστόσο έχει περάσει πολλά ανά το πέρασμα των αιώνων. O Ναός της Αναστάσεως στην Ιερουσαλήμ έχει υποστεί επιθέσεις, φωτιές και σεισμούς, ενώ το 1009 καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε.

Σύμφωνα με στοιχεία από δείγματα ασβεστοκονιάματος η ασβεστολιθική επιφάνεια του τάφου και η μαρμάρινη πλάκα που την καλύπτει χρονολογήθηκαν γύρω στο 345 μ.Χ. Σημειώνεται ότι στα ιστορικά κείμενα, οι Ρωμαίοι ανακάλυψαν τον τάφο, τον αναστήλωσαν και έχτισαν τον ναό γύρω στο 326 μΧ.

Μέχρι σήμερα τα παλαιότερα αρχιτεκτονικά στοιχεία που είχαν βρεθεί εντός και γύρω του ταφικού συγκροτήματος ανάγονταν στην περίοδο των Σταυροφοριών- δηλαδή ηλικίας όχι μεγαλύτερη των 1.000 ετών.

Αν και αρχαιολογικά είναι αδύνατον να επιβεβαιωθεί πως πρόκειται όντως για τον τάφο του Ιησού του Ναζωραίου, τα νέα στοιχεία δείχνουν πως το ταφικό συγκρότημα χτίστηκε κατά την περίοδο του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Τα ευρήματα

Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο του τάφου είναι το μεγάλο "ταφικό κρεβάτι" στο οποίο σύμφωνα με την παράδοση τοποθετήθηκε το σώμα του Ιησού Χριστού μετά την σταύρωση. Η μαρμάρινη επένδυση που το καλύπτει πιστεύεται ότι εγκαταστάθηκε το 1555.

Μεγάλη έκπληξη προκάλεσε μάλιστα τους επιστήμονες το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου η ανακάλυψη ενός παλαιότερου, σπασμένου μαρμάρου με έναν σταυρό επάνω του, κάτω από την μαρμάρινη επένδυση, το οποίο βρισκόταν ακριβώς πάνω από την αρχική επιφάνεια του ταφικού κρεβατιού. Το στοιχείο αυτό προκάλεσε την διαφωνία των ερευνητών καθώς κάποιοι υποστήριζαν ότι προέρχεται από την περίοδο των Σταυροφορειών, ενώ άλλοι ότι είναι πρωθύστερη.

Τα αποτελέσματα των ερευνών έδειξαν ωστόσο ότι η μαρμάρινη πλάκα τοποθετήθηκε στα μέσα του 4ου αιώνα υπό τις εντολές του Μέγα Κωνσταντίνου, στο πρώτο ταφικό μνημείο για τον Χριστό.