'Για μια ακόμη φορά, μια ευρωπαϊκή εκλογική διαδικασία κατέληξε σε ενα "επικρεμάμενο κοινοβούλιο" [σ.σ: εννοεί χωρίς κυβέρνηση]. Με την διαφορά ωστόσο πως στην περίπτωση της Ιταλίας, τα κόμματα που θα παλέψουν να σχηματίσουν μια κυβέρνηση δεν είναι τα συστημικά, αλλά αυτά του περιθωρίου. Και μπορεί η Ε.Ε. να προετοιμάστηκε για την επιστροφή του Μπερλουσκόνι, αλλά πλέον αντιμετωπίζει κάτι πολύ χειρότερο: την επανάσταση των λαϊκιστών", σημειώνει η ανάλυση.
Ειναι ξεκάθαρο, προσθέτει το δημοσίευμα, πως αναποδογύρισε η πολιτική ισορροπία ανάμεσα στα παραδοσιακά και τα ανισυστημικά κόμματα και πλέον τα δεύτερα απολαμβάνουν μια πλειοψήφια σχεδόν του 55%, αφήνοντας στα συστημικά κόμματα ένα ισχνό 33%.
"Οι Βρυξέλλες ζούσαν εδώ και καιρό με τον φόβο μιας πιθανής νίκης των ευρωσκεπτικιστών σε μια σημαντική χώρα της ευρωζώνης. Οι φόβοι τους επαληθεύτηκαν με το κύμα του ιταλικού λαϊκισμού", επισημαίνει το άρθρο.
"Μετά την συντριπτική ήττα του ευρωπαϊστή Ματέο Ρέντσι, πλέον οι ελπίδες της Ε.Ε. εναποτίθενται στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι να σχηματίσει κυβέρνηση -έναν άνθρωπο που δεν αποτελεί τον αγαπημένο των Βρυξελλών ή του Βερολίνου, αλλά τουλάχιστον είναι κάποιον με τον οποίο συνεργάστηκαν σχεδόν 20 συναπτά έτη ως πρωθυπουργό της χώρας του", συμπληρώνει.
Αλλωστε η κίνηση του Καβαλιέρε να επιλέξει τον Αντόνιο Ταγιάνι ως δυνητικό πρωθυπουργό, έγινε δεκτή με ευχαρίστηση από την Ε.Ε., καθώς ο τέως πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου δεν θα δεχόταν ποτέ του να οδηγήσει την χώρα του σε αφιλόξενα αντι-ευρωπαϊκά νερά.
Ωστόσο, η επικράτηση του Σαλβίνι σημαίνει πως πλέον η Ευρώπη ίσως να πρέπει να αναλογιστεί την προοπτική της Ιταλίας να έχει ως ηγέτη της έναν ακροδεξιό.
Η άλλη εναλλακτική είναι μια κυβέρνηση με επικεφαλής το Κίνημα Πέντε Αστέρων, που αναδείχθηκε ως κυρίαρχη πολιτική δύναμη στη χώρα με 32%. O Mπέμπε Γκρίλο είχε τονίσει προεκλογικά πως θα διεξάγει δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Ιταλίας στην ευρωζώνη, και κανείς δεν γνωρίζει πώς θα κυβερνούσε αν του δινόταν η ευκαιρία.
"Οπότε μάλλον καταφεύγουμε στις μετεκλογικές συμφωνίες ανάμεσα στα κόμματα, κάτι που η Ιταλία γνωρίζει να κάνει καλά. Και το γαϊτανάκι γύρω από τα σενάριο κυβερνητικών συνασπισμών τοποθετούν τον πρόεδρο Ματαρέλα στο κέντρο των εξελίξεων", συνοψίζει το δημοσίευμα.
Όμως, σε αντίθεση με την Γερμανία και την Ολλανδία, εδώ οι πιθανότητες οι ελάχιστες για τα συστημικά κόμματα να σχηματίσουν μια κυβέρνηση. Αλλά επίσης, αντίθετα με την Αυστρία, η ακροδεξιά δεν μπορεί να συνεργαστεί εύκολα με την κεντροδεξιά καθώς ο Μπερλουσκόνι δεν θα δεχτεί να είναι το δεκανίκι της κυβέρνησης Σαλβίνι, προσθέτει η ανάλυση.
"Δεν αποελεί λοιπόν έκπληξη που η επίσημη αντίδραση της Ε.Ε. ήταν αυτή της πλήρους εμπιστοσύνης στον Ματαρέλα, καθώς γνωρίζουν πως ο ιταλός πρόεδρος θα μπορεί να έχει την κατάσταση υπό τον έλεγχο του. Όμως η αλήθεια είναι πως θα χρειαστεί να γίνουν... μαγικά προκειμένου να επικρατήσει τελικά στην Ιταλία μια φιλο-ευρωπαϊκή κυβέρνηση", καταλήγει με νόημα το Politico.
FT: Τα 4 πιθανά μετεκλογικά σενάρια
Σενάριο 1: Κατάσταση αναμονής αλά-γερμανικά
Εάν δεν υπάρξει κυβερνητική πλειοψηφία, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματαρέλα θα αφήσει στη θέση της τη σημερινή κυβέρνηση του Πάολο Τζεντιλόνι, που δεν έχει ανάγκη από την εμπιστοσύνη της Βουλής, για τη διαχείριση των τρεχουσών υποθέσεων.
Σε κάθε περίπτωση, η διαδικασία σχηματισμού κυβέρνησης θα είναι χρονοβόρα. Τα δύο σώματα του κοινοβουλίου θα συνεδριάσουν στις 23 Μαρτίου για να εκλέξουν τους προέδρους τους και για να σχηματίσουν τις κοινοβουλευτικές τους ομάδες. Τότε μόνο ο Σέρτζιο Ματαρέλα θα ξεκινήσει διαβουλεύσεις, μιλώντας με τους επικεφαλής των κομμάτων έναν έναν, και δίνοντας τους άπλετο χρόνο προκειμένου να πετύχουν, αν γίνεται, μια κυβέρνηση συνασπισμού.
Ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι έχει πει πολλές φορές πως «αν δεν υπάρξει πλειοψηφία, η καλύτερη λύση θα ήταν να παραμείνει ο Πάολο Τζεντιλόνι στην κυβέρνηση, όσο καιρό χρειάζεται ώστε να φτιάξουμε έναν νέο εκλογικό νόμο».
Και αυτός ο εκλογικός νόμος ενδέχεται να περιλαμβανει μια σειρά από αλλαγές στο εκλογικό σύστημα, με στόχο να προκύψει κυβέρνηση πλειοψηφίας στις νέες εκλογές που είναι πιθανό να διεξαχθούν ακόμη και τον ερχόμενο Ιούνιο.
Σενάριο 2: Κεντροδεξιός συνασπισμός
"Δεν είναι και πολύ πιθανόν μία πολιτική δύναμη να εξασφαλίσει απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αλλά εδώ και έναν χρόνο υπήρχε μία που θα μπορούσε να το καταφέρει: Η δεξιά", είχε δηλώσει πρόσφατα ο Ρομπέρτο Ντ' Αλιμόντε, διευθυντής του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Luiss της Ρώμης.
Ο συνασπισμός απαρτίζεται από τέσσερα κόμματα, με κυριότερα το Forza Italia (κεντροδεξιά) του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και τη Λέγκα (άκρα δεξιά) του Ματέο Σαλβίνι. Η μεταξύ τους συμφωνία προβλέπει ότι το κόμμα που θα συγκεντρώσει το μεγαλύτερο ποσοστό θα ηγηθεί της κυβέρνησης.
Καθώς η Λέγκα πήρε την μερίδα του λέοντος στις ψήφους, ο ακροδεξιός Ματέο Σαλβίνι ενδέχεται να γίνει πρωθυπουργός, υπό τον όρο ότι ο Μπερλουσκόνι θα κρατήσει τον λόγο του και θα τον υποστηρίξει.
Σενάριο 3: Μεγάλος "ευρωπαϊκός" Συνασπισμός
Οι Βρυξέλλες ποντάρουν ήδη στο σενάριο του σχηματισμού ενός μεγάλου συνασπισμού αλά-γερμανικά, ανάμεσα στη Forza Italia και το Δημοκρατικό Κόμμα, δύο φιλοευρωπαϊκά κόμματα.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ούτε ο Μπερλουσκόνι, ούτε ο Ματέο Ρέντσι , ο ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος, αναφέρθηκαν σε τέτοιο ενδεχόμενο. Αλλά αυτό είναι το σενάριο που υλοποιήθηκε μετά τις τελευταίες εκλογές του 2013.
Σύμφωνα με τη ιστοσελίδα Votewatch Europe, οι βουλευτές του Forza Italia στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο 74% των περιπτώσεων, ψήφισαν όπως ακριβώς και οι ευρωβουλευτές του Δημοκρατικού Κόμματος και μόνο στο 36% όπως ψήφισαν οι βουλευτές της Λέγκα.
Σενάριο 4: Η συμμαχία των λαϊκιστών
Αντιθέτως, δεν αποκλείεται, να αποφασίσουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους τα λαϊκιστικά κόμματα και να αναλάβουν τα ηνία της χώρας υιοθετώντας μια σαφή αντιμεταναστευτική πολιτική κι εγείροντας τεράστια εμπόδια στα γαλλο-γερμανικά σχέδια για προώθηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Τόσο ο Ντι Μάιο του Μ5s όσο και ο Σαλβίνι τις Λέγκας του Βορρά θέλουν να καταργήσουν τη μεταρρύθμιση που προώθησε το κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα για την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης.
Ο Ντι Μάιο θέλει να προσλάβει 10.000 αστυνομικούς για να ανασχέσουν το κύμα αφίξεων παράτυπων μεταναστών, ο δε Σαλβίνι θέλει να βάλει φραγμό στο μεταναστευτικό ρεύμα από τη βόρεια Αφρική. Αμφότεροι, πάντως, έχουν κάνει πίσω αναφορικά με παλαιότερες θέσεις τους περί εξόδου της ιταλίας από το ευρώ.
Αν και οι δύο λαϊκιστές ηγέτες είχαν αποκλείσει στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου το ενδεχόμενο να συγκροτήσουν συμμαχία, δεν αποκλείεται μετεκλογικά να αλλάξουν γνώμη.