Σε σχέση με τον ισχυρισμό των εναγόντων ότι υπέστησαν δυσμενή διάκριση σε σχέση με τους καταθέτες με ποσά άνω και κάτω των 100 χιλιάδων ευρώ, το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι πρόκειται για διαφορετικές καταστάσεις, μη συγκρίσιμες μεταξύ τους, οπότε δεν μπορεί να διαπιστωθεί οποιαδήποτε αθέμιτη διάκριση.

Επίσης απέρριψε το επιχείρημα ότι υπήρξε δυσμενής διάκριση σε βάρος των καταθετών των τραπεζών στην Κύπρο σε σύγκριση με τους καταθέτες των τραπεζών στην Ελλάδα αναφέροντας ότι ο σκοπός της μη μεταφοράς των επιπτώσεων στο τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα δικαιολογούσε τη διαφορετική μεταχείριση.

Εξάλλου, απέρριψε το παράπονο για την πώληση των καταστημάτων των Κυπριακών τραπεζών στην Ελλάδα, αναφέροντας ότι αποσκοπούσε στη μη μεταφορά της κρίσης στην Ελλάδα και ότι η διαδικασία πώλησης έγινε με διαφανείς διαδικασίες.

Αποφάσισε επίσης ότι τα μέτρα που είχαν ληφθεί δεν μπορούσαν να θεωρηθούν ως υπέρμετρη και ανεπίτρεπτη επέμβαση στο δικαίωμα της ιδιοκτησίας, δεδομένου ότι τα μέτρα που λήφθηκαν αποσκοπούσαν στη σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος.

Η απόφαση μπορεί να εφεσιβληθεί μέσα σε δύο μήνες.