Την ώρα που οι άνθρωποι υποφέρουν, οι ηγέτες της ΕΕ απλώς συζητούν και τελικά ανακοινώνουν ότι δεν κατάφεραν να φτάσουν σε καμία επί της ουσίας συμφωνία.

Δύο στρατόπεδα εντός της ΕΕ, απλώς οδηγήθηκαν για ακόμη μία φορά σε αδιέξοδο. Πρόσφυγες και μετανάστες στοιβάζονται στα κέντρα υποδοχής, χώρες όπως η Ελλάδα φορτώνονται το μεγαλύτερο βάρος της μεταναστευτικής/προσφυγικής κρίσης και η ΕΕ απλώς συζητά...

Μόνο που η ΕΕ δεν είναι λέσχη ανταλλαγής ιδεών, αλλά κέντρο λήψης αποφάσεων. Δεν πιστοποιεί όμως, συχνά τελευταία αυτό το ρόλο.

Το ίδιο συνέβη και στο Σάλτσμπουργκ όπου μείναμε στα λόγια, με μόνη ουσιώδη πρόταση τη σύναψω συμφωνιών με αφρικανικές χώρες, ώστε να περιοριστούν οι μεταναστευτικές ροές.

Άλλωστε, στη διάρκεια της προσφυγικής κρίσης η μόνη συμφωνία που λειτούργησε για την ΕΕ ήταν αυτή με την Τουρκία. Στο πρότυπο αυτό λοιπόν μπορεί να υπάρξουν συμφωνίες και με άλλες χώρες, ώστε τουλάχιστον οι ροές να είναι πιο ελεγχόμενες και να μη δημιουργείται συμφόρηση στην Ευρώπη.

Το ρήγμα, πάντως, παραμένει μεγάλο. Αυστρία, Ουγγαρία, Πολωνία και φυσικά η Ιταλία αρνούνται να συνεργαστούν και δεν μοιάζει να... ιδρώνει το αυτί τους από την απειλή για περικοπές κονδυλίων.

Όσο η ΕΕ αδυνατεί να βρει λύση, οι αντιμεταναστευτικές φωνές θα κάνουν... πάρτι και φυσικά την ίδια ώρα θα πληθαίνουν οι Μόριες και οι συνθήκες διαβίωσης θα γίνονται ολοένα και πιο τραγικές.

Σπύρος Πολυχρονόπουλος