Πέρα από τις «τυπικές ευχές», για ειρήνη και καλή υγεία σε όλους τους ευρωπαίους πολίτες και στις αρχές των 47 κρατών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης, η πρόεδρος της Συνέλευσης θεωρεί καθήκον της να αναφέρει τις απειλές που αντιμετωπίζει η Ευρώπη, στο θέμα της ασφάλειας, οι οποίες συνδέονται συχνά με τη συνεχιζόμενη παρουσία της διεθνούς τρομοκρατίας, όπως διαπιστώθηκε πρόσφατα στο Στρασβούργο, την πρωτεύουσα της Ευρώπης και την πόλη υποδοχής του Συμβουλίου της Ευρώπης, αλλά συνδέονται επίσης με ανεπίλυτες συγκρούσεις τόσο στην ήπειρό μας όσο και πέραν των συνόρων μας .
Ας μην ξεχνάμε, τονίζει, την άνοδο του εξτρεμισμού και του λαϊκισμού στα 47 κράτη μέλη μας και την πρόκληση που το φαινόμενο αυτό θέτει στα θεσμικά μας όργανα και, ανεξάρτητα από τις πολιτικές προοπτικές, τις δημοκρατικές δυνάμεις.
Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα της η Πρόεδρος της Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, αποφεύγει να παραθέσει μέτρα και πρωτοβουλίες που θα πρέπει να ληφθούν το 2019, για την αντιμετώπιση των υπαρχόντων απειλών, αλλά εκφράζει την «ελπίδα» (sic) της:
Πρώτον, ότι το 2019 θα είναι ένα έτος ειρήνης, τόσο σε διεθνές όσο και σε εθνικό επίπεδο, με την προϋπόθεση πως η αντιπαράθεση θα δώσει έδαφος στον σεβασμό και τον εποικοδομητικό διάλογο εντός των δημοκρατικών μας θεσμών και των πολυμερών μας οργανώσεων.
Δεύτερον, ότι το 2019 θα είναι έτος ανθρώπινης, κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης και ότι θα συνεχισθούν οι προσπάθειές για την υπέρβαση των ανισοτήτων που διαταράσσουν τις κοινωνίες μας. Αυτές οι ανισότητες δεν είναι μόνο κοινωνικές και οικονομικές. Ορισμένες είναι πολύ πιο λεπτές επειδή έχουν ρίζες σε στερεότυπα και προκαταλήψεις, όπως οι επίμονες ανισότητες μεταξύ γυναικών και ανδρών.
Τρίτον ότι το 2019 - παρά τον κατακερματισμό, τον απομονωτισμό και την έλλειψη αλληλεγγύης που βλέπουμε όλοι γύρω μας - θα αποδειχθεί ότι είναι ένα έτος συναντήσεως. Πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε - ανεξάρτητα από το αν οι απειλές για τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια, την αλλαγή του κλίματος ή τη διαχείριση της μετανάστευσης και της αειφόρου ανάπτυξης, για να αναφέρουμε μερικές - απαιτούν κοινές και συνεχείς προσπάθειες όλων μας. Πρέπει λοιπόν να ξεπεράσουμε τις διαφορές μας και να επικεντρωθούμε σε αυτό που έχουμε μαζί για να προχωρήσουμε μαζί προς την κατεύθυνση μεγαλύτερης προόδου, καλύτερης δικαιοσύνης και μεγαλύτερης ελευθερίας.
Το μόνο που λησμόνησε η κυρία Πρόεδρος ήταν να αναφέρει πως «η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία»!
Νίκος Ρούσσης-Στρασβούργο