Το θλιβερό αυτό συμπέρασμα προκύπτει, από χθεσινή γραπτή απάντηση της Επιτρόπου Thyssen, προς την Σλοβάκα ευρωβουλευτή των Σοσιαλιστών-Δημοκρατών MonikaBeňová, που εγκαίρως είχε επισημάνει ότι:

«Η φτώχεια είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ΕΕ. Το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών αυξάνεται όλο και περισσότερο και αυτό υποδηλώνει ότι υπάρχει θεμελιώδης ανάγκη να ενισχυθούν οι δαπάνες στον προσεχή προϋπολογισμό της ΕΕ για την εξάλειψη της φτώχειας και την ενίσχυση της ικανότητας της ΕΕ να ανταποκρίνεται στο αυξανόμενο χάσμα μεταξύ των διαφόρων στρωμάτων της κοινωνίας.

Το 2016, πάνω από 118 εκατομμύρια Ευρωπαίοι κινδύνευαν από τη φτώχεια. Ο αυξανόμενος αριθμός ατόμων πρέπει να υποστηρίζεται από διάφορες τράπεζες τροφίμων. Η βοήθεια που πρέπει να δοθεί είναι διαθέσιμη, για παράδειγμα, μέσω του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου Plus (ΕΚΤ +).»

Αναγκασμένη, να μην πάει «κόντρα» στα διαθέσιμα και επίσημα στοιχεία, στη χθεσινή της γραπτή απάντηση η Επίτροπος, ομολογεί ότι:

«Ο αριθμός των ατόμων που κινδυνεύουν από τη φτώχεια ή τον κοινωνικό αποκλεισμό έχει μειωθεί σημαντικά το 2017 και βρίσκεται τώρα κάτω από τα επίπεδα πριν από την κρίση.

Το 2017 υπήρχαν 5 εκατομμύρια λιγότερα άτομα σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού στην ΕΕ από ό, τι πριν από την κρίση (το 2008), ενώ η μείωση από την κορυφή το 2012 ανέρχεται σε περίπου 11 εκατομμύρια.

Ωστόσο, παραμένει κάτω από το στόχο του 2020 για τη μείωση της φτώχειας κατά 20 εκατομμύρια.»

Ακολουθεί η πλήρης απάντηση της Επιτρόπου Thyssen, στην οποία περιλαμβάνονται και οι «προσπάθειες» της ΕΕ, όχι για την εξάλειψη αλλα για τον περιορισμό της φτώχειας, με συσσίτια και δωρεές τροφίμων.

«Σύμφωνα με τη Συνθήκη, η καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού αποτελεί κυρίως εθνική αρμοδιότητα.

Η σημασία της κοινωνικής ένταξης και της ισότητας των ευκαιριών αναγνωρίστηκε από τον Ευρωπαϊκό πυλώνα των κοινωνικών δικαιωμάτων, τον οποίο διακήρυξε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο και η Επιτροπή στο Γκέτεμποργκ τον Νοέμβριο του 2017. Η εφαρμογή του προϋποθέτει πλήρη σεβασμό της επικουρικότητας και της κατανομής των αρμοδιοτήτων εντός η Ενωση.

Η Επιτροπή παρακολουθεί την εφαρμογή του πυλώνα μέσω του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου. Όπου ενδείκνυται, τα κράτη μέλη έλαβαν ειδικές συστάσεις ανά χώρα σχετικά με μέτρα για την άμβλυνση της φτώχειας, π.χ. όσον αφορά την επάρκεια και την κάλυψη των συστημάτων ελάχιστου εισοδήματος. Ο αριθμός των ατόμων που κινδυνεύουν από τη φτώχεια ή τον κοινωνικό αποκλεισμό έχει μειωθεί σημαντικά το 2017 και βρίσκεται τώρα κάτω από τα επίπεδα πριν από την κρίση. Το 2017 υπήρχαν 5 εκατομμύρια λιγότερα άτομα σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού στην ΕΕ από ό, τι πριν από την κρίση (το 2008), ενώ η μείωση από την κορυφή το 2012 ανέρχεται σε περίπου 11 εκατομμύρια. Ωστόσο, παραμένει κάτω από το στόχο του 2020 για τη μείωση της φτώχειας κατά 20 εκατομμύρια.

Από το 2014, το Ταμείο για την Ευρωπαϊκή Ενίσχυση προς τους πλέον άπορους (FEAD) συμβάλλει σε επίπεδο ΕΕ για την αντιμετώπιση της φτώχειας και της υλικής στέρησης μέσω της παροχής τροφής ή / και υλικής βοήθειας, καθώς και συνοδευτικών μέτρων που στοχεύουν στη στήριξη της κοινωνικής ένταξης των πλέον μειονεκτουσών ομάδων που έχουν εντοπιστεί σε εθνικό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που διαφορετικά θα μπορούσαν να απουσιάσουν από την κύρια κοινωνική βοήθεια ή χρειάζονται άμεση στήριξη.

Επιπλέον, κατά την περίοδο 2014-2020, τα κράτη μέλη καλούνται να δαπανήσουν τουλάχιστον το 20% των πόρων του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου (ΕΚΤ) για την προώθηση της κοινωνικής ένταξης. Για την περίοδο 2021-27, η Επιτροπή πρότεινε να αυξηθεί το ποσοστό αυτό στο 25% των πόρων του ΕΚΤ + στο πλαίσιο της επιμερισμένης διαχείρισης και το μερίδιο των δραστηριοτήτων για την αντιμετώπιση της υλικής στέρησης στο 2% των πόρων ΕΚΤ + στο πλαίσιο της επιμερισμένης διαχείρισης.»

Νίκος Ρούσσης – Στρασβούργο