Η ιταλική οικονομία ανακάμπτει με μέτριους ρυθμούς από την κρίση χρέους της Ευρωζώνης, η απασχόληση έχει αυξηθεί και τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των τραπεζών έχουν μειωθεί σημαντικά, αναγνωρίζει το Ταμείο. Ωστόσο επισημαίνει πως «σοβαρές προκλήσεις παραμένουν, καθώς το πραγματικό κατά κεφαλήν εισόδημα εξακολουθεί να είναι σε παρόμοια επίπεδα με εκείνα, που βρισκόταν πριν από δύο δεκαετίες, τα επίπεδα φτώχειας είναι αυξημένα και το δημόσιο χρέος υπερβολικά υψηλό».
Μετά την ανάπτυξή της με ρυθμούς 1,6% το 2017 η ιταλική οικονομία επιβραδύνθηκε το 2018, όπως και η υπόλοιπη Ευρωζώνης, εν μέσω διεθνών εμπορικών αντιπαραθέσεων, αλλά και καθώς η αβεβαιότητα στην εσωτερική πολιτική σκηνή ανέβασε το κόστος δανεισμού, αναφέρει η έκθεση και προσθέτει: «Υπολογίζεται ότι η ανάπτυξη ήταν 1% το 2018, θα είναι 0,6% φέτος και κάτω από το 1% το 2020 και έπειτα».
Το ΔΝΤ σημειώνει πως «καλωσορίζει» την προσπάθεια της νέας κυβέρνησης να δώσει ώθηση έμφαση στην ανάπτυξη και την βελτίωση της κοινωνικής πολιτικής, όπως επίσης και τον «μετριασμό» των δημοσιονομικών σχεδίων για το 2019. Υπογραμμίζει όμως πως πρέπει να αντιμετωπιστούν και οι χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες, που αντιμετωπίζει η χώρα.
«Η στρατηγική των ιταλικών αρχών αποτυγχάνει να ανταποκριθεί στην ανάγκη για μεταρρυθμίσεις, που θα αντιμετωπίσουν τα μακροχρόνια διαρθρωτικά εμπόδια στη βιώσιμη ανάπτυξη» σημειώνει.
Οι προτάσεις του ΔΝΤ
Το Ταμείο προτείνει αποφασιστικές μεταρρυθμίσεις για την τόνωση της παραγωγικότητας και της ανθεκτικότητας της ιταλικής οικονομίας. Θεωρεί θετικό βήμα την υιοθέτηση νέου πλαισίου για τις πτωχεύσεις και τη νομοθεσία για την αντιμετώπιση της διαφθοράς, όπως και την πρόθεση της κυβέρνησης να μειώσει τη γραφειοκρατία και να απλοποιήσει διοικητικές διαδικασίες.
Ενθαρρύνουν επίσης την κυβέρνηση να αποκεντρώσει τη διαδικασία των μισθολογικών διαπραγματεύσεων, αν και αναγνωρίζουν ότι αυτό είναι πολιτικά δύσκολο. Ζητούν επίσης σταδιακή και ισορροπημένη προσαρμογή προς ένα μικρό πλεόνασμα σε μεσοπρόθεσμη βάση, σε συνδυασμό όμως με μέτρα, που θα προωθούν την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.
Θεωρούν σημαντική την προστασία των πιο ευάλωτων ομάδων με ένα πρόγραμμα εγγυημένου ελάχιστου εισοδήματος, αλλά ζητούν να αποφευχθεί η ανατροπή παλαιών μεταρρυθμίσεων στο συνταξιοδοτικό και τονίζουν ακόμη την ανάγκη για διεύρυνση της φορολογικής βάσης.
Όσον αφορά στο τραπεζικό σύστημα, συστήνουν περαιτέρω εξυγίανση των ισολογισμών και έγκαιρη ανακεφαλαιοποίηση των αδύναμων τραπεζών, προκειμένου να αποφευχθούν τα υπερβολικά κόστη για τους φορολογούμενους και το υπόλοιπο σύστημα.