Η κυρία Επίτροπος δεν χαλάλισε ούτε μία λέξη για τα δεκάδες εκατομμύρια των ευρωπαίων, που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, έχοντας χάσει πολλά από τα ανθρώπινα δικαιώματα τους, ακόμη και αυτό της ζωής.

Απέφυγε να μιλήσει τα δικαιώματα των εκατομμυρίων ανέργων στο σύνολο της Ευρώπης, που έχουν χάσει ανεπιστρεπτί το δικαίωμα στην εργασία και σε μία αξιοπρεπή ζωή.

Όπως απέφυγε να μιλήσει για τις στρατιές των αστέγων σ’ όλη την Ευρώπη, που το ανθρώπινο δικαίωμα τους στην ιδιοκτησία αποτελεί, πλέον, παρελθόν.

Επικεντρώθηκε, ωστόσο, στα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών, των γυναικών, των ατόμων με αναπηρία, των υπερασπιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων (?) και σε θέματα ασφάλειας των δημοσιογράφων.

«Η μετανάστευση είναι ένα από τα πιο πιεστικά ζητήματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην ατζέντα μου», είπε.

 «Οι εθνικές αρχές θα πρέπει να βελτιώσουν τη μεταχείριση των μεταναστών, των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων και να θέσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αρχή της κατανομής των ευθυνών στο επίκεντρο των πολιτικών τους για τη μετανάστευση και το άσυλο».

Όσον αφορά τα δικαιώματα των γυναικών, η Επίτροπος υπογράμμισε την ανάγκη να αντιμετωπιστούν τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις σχετικά με το φύλο και να τεθεί τέρμα στη βία κατά των γυναικών. Κάλεσε επίσης τις εθνικές αρχές να μειώσουν το χάσμα των αμοιβών μεταξύ των φύλων, το οποίο εξακολουθεί να αποτελεί «σημαντικό εμπόδιο στην αποτελεσματική ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών και ένα ευρύτατο πρόβλημα σε όλα τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα».

Η προστασία των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοσιογράφων απαιτεί επίσης μεγαλύτερη προσοχή από τις αρχές των κρατών μελών, υποστήριξε, λέγοντας ότι «Οι βίαιες σωματικές επιθέσεις, καθώς και οι νόμοι και οι πρακτικές, μειώνουν σημαντικά την ικανότητα των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοσιογράφων να συμβάλλουν στον δημοκρατικό ιστό της κοινωνίας μας».

Ένα άλλο πρόβλημα που υπογράμμισε στην έκθεση της είναι η δυσκολία που αντιμετωπίζουν πολλά κράτη μέλη όσον αφορά την αντιμετώπιση των διακρίσεων ή των βαθιά ριζωμένων προκαταλήψεων κατά των ατόμων με αναπηρία, των παιδιών, των ηλικιωμένων, των Ρομά και των ΛΟΑΤ.

Παραδέχθηκε όμως ότι, τα μακροχρόνια πολιτιστικά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα συνεχίζουν να δημιουργούν ανισότητες και διαχωρισμό.

«Πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλη την Ευρώπη. Είμαι αποφασισμένη να δεσμευτώ για το έργο αυτό και προτίθεμαι να αναπτύξω εποικοδομητική συνεργασία με τις κυβερνήσεις και την κοινωνία των πολιτών για τον κοινό στόχο της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», κατέληξε.

Νίκος Ρούσσης – Στρασβούργο