Και στις δύο περιπτώσεις τονίστηκε ότι δεν πρόκειται για ένταξη των χωρών, αλλά για έναρξη μιας μακράς διαδικασίας, η οποία ενδεχομένως να καταλήξει σε ένταξη.

Ειδικά για την Αλβανία τέθηκαν αυστηροί όροι σε ό,τι αφορά τόσο τις μεταρρυθμίσεις του κράτους δικαίου όσο και τα φαινόμενα αλυτρωτισμού, με «δηλώσεις και φιλοδοξίες» περί ένωσης αλβανικών πληθυσμών από την Αλβανία, το Κόσοβο και την Βόρεια Μακεδονία σε μια «Μεγάλη Αλβανία». Όπως επισημαίνεται στο ψήφισμα που εγκρίθηκε, «αυτά πρέπει να σταματήσουν άμεσα, διότι δεν συνάδουν με μια ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μπορεί να οδηγήσουν σε διακοπή των διαπραγματεύσεων».

Κατά την ονομαστική ψηφοφορία για την Βόρεια Μακεδονία, 465 βουλευτές ψήφισαν υπέρ του σχεδίου ψηφίσματος, 122 κατά, ενώ υπήρξαν και 16 αποχές. Στην ψηφοφορία για την Αλβανία, υπέρ ψήφισαν 395.

Απερρίφθησαν τόσο η πρόταση τροπολογίας των Πρασίνων, οι οποίοι υποστήριζαν ότι η γερμανική κυβέρνηση διατυπώνει στην περίπτωση της Αλβανίας απαιτήσεις οι οποίες υπερβαίνουν τις προϋποθέσεις που έχουν αποφασιστεί στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και το σχέδιο ψηφίσματος των Φιλελευθέρων, οι οποίοι ζητούσαν να μην εγκριθεί το αίτημα της Αλβανίας για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων παρά μόνον εφόσον διαπιστωθεί μελλοντικά χειροπιαστή πρόοδος. Την συζήτηση παρακολουθούσε από την αίθουσα της ολομέλειας και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Βόρειας Μακεδονίας, Μπουγιάρ Οσμάνι.