Στο επίκεντρο της έρευνας, βρίσκονται οι πολιτικές για τη γλώσσα και οι ευκαιρίες μάθησης των μεταναστών, στις χώρες μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Η έρευνα διεξήχθη από το Συμβούλιο της Ευρώπης σε συνεργασία με την AssociationofLanguageTestersinEurope (ALTE) το 2018 και καλύπτει 40 χώρες από τις 47 χώρες-μέλη του Οργανισμού.

Στην έρευνα διαπιστώνεται ότι, τις τελευταίες δύο δεκαετίες οι χώρες εισάγουν ολοένα και περισσότερο την εκμάθηση της γλώσσας και τη γνώση των κοινωνικών απαιτήσεων για την ιδιότητα του πολίτη, την παραμονή και / ή την είσοδο στη χώρα.

Τώρα, τα περισσότερα κράτη μέλη τα έχουν εφαρμόσει: μόνο το 17% δεν έχει τέτοιες απαιτήσεις στις πολιτικές μετανάστευσης για παράδειγμα και στο 78% των χωρών που συμμετείχαν στην έρευνα θεωρούν την εκμάθηση γλώσσας, ως μέρος της διαδικασίας υποβολής αιτήσεων για την ιθαγένεια.

Έντεκα από τα κράτη κάνουν γλωσσικές εξετάσεις ακόμη και στο στάδιο πριν από την είσοδο, συχνά στο πλαίσιο της οικογενειακής επανένωσης μεταναστών.

Ωστόσο, αναφέρεται στην έρευνα, υπάρχουν σημαντικές και εντυπωσιακές διαφορές στο συγκεκριμένο επίπεδο γλωσσικής επάρκειας που απαιτείται μεταξύ των κρατών μελών ενώ, για παράδειγμα, ακόμη και οι ευάλωτες ομάδες (ανήλικοι, πρόσφυγες, μαθητές με χαμηλή παιδεία) σπάνια απαλλάσσονται από τις εξετάσεις.

Στην έρευνα διαπιστώνεται, ακόμη, ότι εκτός από τις εξετάσεις, πολλά ευρωπαϊκά κράτη προσφέρουν μαθήματα γλωσσών και άλλες ευκαιρίες μάθησης στους μετανάστες, τα οποία αποδείχθηκαν πιο επωφελή για την ένταξη των μεταναστών και  συχνά παρέχονται από το κράτος.

Ωστόσο, συμπεραίνεται στην έρευνα, στις περισσότερες περιπτώσεις, οι μετανάστες λαμβάνουν μόνο 250 ώρες γλωσσικής διδασκαλίας χωρίς αλλαγή, κάτι που δεν επαρκεί για την απόκτηση της απαραίτητης γνώσης της γλώσσας ενώ, τα μαθήματα σχετικά με τη γνώση της κοινωνίας παρέχονται γενικά μόνο σε μια επίσημη γλώσσα της χώρας υποδοχής και λίγα κράτη μέλη λαμβάνουν επαρκώς υπόψη τις ειδικές ανάγκες των ευάλωτων ομάδων.

Νίκος Ρούσσης – Στρασβούργο