Αυτό, τουλάχιστον, προκύπτει από χθεσινή, γραπτή, απάντηση της Αντιπροέδρου της Κομισιόν Φρεντερίκα Μογκερίνι, προς τον Κύπριο ευρωβουλευτή των Σοσιαλιστών Κώστα Μαυρίδη που, από τις 26 Ιουλίου 2019, είχε υποβάλλει το εύλογο ερώτημα, πότε επιτέλους θα προταθούν και θα ανακοινωθούν αυτά τα μέτρα.
Ο κύπριος ευρωβουλευτής, μάλιστα, σημείωνε ότι, στα προτεινόμενα μέτρα δεν συμπεριελήφθηκαν μέτρα εναντίον εταιρειών και προσώπων που εμπλέκονται στις παράνομες δραστηριότητες, όπως εναντίον της τουρκικής κρατικής εταιρείας ΤΡΑΟ, περιλαμβανομένου του παγώματος τραπεζικών λογαριασμών της, εναντίον διευθυντών με απαγόρευση εισόδου τους στην ΕΕ, εναντίον του αρμόδιου Υπουργού Ενέργειας της Τουρκίας.
Από την απάντηση της αντιπροέδρου της ΕΕ προκύπτει ότι, η Κομισιόν έχει υποβάλλει σχετική πρόταση (σ.σ την οποία επιμελώς αποφεύγει να αναφέρει) αλλά τα περιοριστικά μέτρα ή οι «κυρώσεις» αποφασίζονται από το Συμβούλιο και αποτελούν μέρος μιας συνολικής προσέγγισης που περιλαμβάνει τον πολιτικό διάλογο και άλλες συμπληρωματικές προσπάθειες.
Ακολουθεί η πλήρης απάντηση της Αντιπροέδρου της ΕΕ:
Απάντηση της αντιπροέδρου κ. Mogheriniεξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (7.11.2019)
«Στις 14 Οκτωβρίου 2019, το Συμβούλιο συμφώνησε για τη θέσπιση καθεστώτος-πλαισίου περιοριστικών μέτρων έναντι φυσικών και νομικών προσώπων που ευθύνονται ή εμπλέκονται στις παράνομες δραστηριότητες εξόρυξης υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, και κάλεσε την ύπατη εκπρόσωπο και την Επιτροπή να υποβάλουν σχετικές προτάσεις το ταχύτερο. Το γεγονός αυτό βασίζεται στις προπαρασκευαστικές εργασίες που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί, ιδίως μετά το Συμβούλιο της 15ης Ιουλίου 2019, το οποίο κάλεσε την ύπατη εκπρόσωπο και την Επιτροπή να συνεχίσουν να διερευνούν επιλογές για στοχευμένα μέτρα σε σχέση με τις συνεχιζόμενες δραστηριότητες γεώτρησης της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Έχει πλέον υποβληθεί σχετική πρόταση.
Τα περιοριστικά μέτρα ή οι «κυρώσεις» αποφασίζονται από το Συμβούλιο και αποτελούν ένα από τα εργαλεία της ΕΕ για την προώθηση των στόχων της κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας. Αποτελούν μέρος μιας συνολικής προσέγγισης που περιλαμβάνει τον πολιτικό διάλογο και άλλες συμπληρωματικές προσπάθειες».
Νίκος Ρούσσης – Στρασβούργο