Οι μεν υποστηρίζουν ότι καλώς παρέμβηκε η Επίτροπος, μιας και η υποτιθέμενη παρεμπόδιση της ελευθερίας έκφρασης, περιλαμβάνεται στις αρμοδιότητες που έχει ως Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Οι δε υπογραμμίζουν ότι η Επίτροπος, έστω κι’ αν η παρέμβαση της δεν είναι παρά μία «έκκληση», δεν παύει να θεωρείται ως ευθεία παρέμβαση στο νομοθετικό έργο της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Η Επίτροπος, πάντως, επισημαίνει ότι, ένας τέτοιος νόμος θα επέτρεπε στις Ρωσικές αρχές να ορίσουν ως «ξένο πράκτορα», οποιοδήποτε πρόσωπο που διαδίδει πληροφορίες και υλικό και λαμβάνει ξένους πόρους.

Παράλληλα η Επίτροπος υποστηρίζει ότι, το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, περιορίζει ήδη το έργο των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών στη Ρωσική Ομοσπονδία και παρεμποδίζει τα δικαιώματα της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι και της ελευθερίας έκφρασης πολλών μη εμπορικών οργανώσεων και υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η επέκταση του πεδίου εφαρμογής και του ορισμού της έννοιας του "ξένου πράκτορα" θα ασκούσε σοβαρό πλήγμα στην ελευθερία των μέσων ενημέρωσης και στην ικανότητα των ανθρώπων να λαμβάνουν και να μεταδίδουν πληροφορίες.

Ολοκληρώνοντας το σχόλιο της η Επίτροπος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι, «Αντί να υιοθετήσουν νομοθεσία που αποσκοπεί στον εκφοβισμό και τον περιορισμό των δημοσιογράφων, των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλων ατόμων, οι αρχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας θα πρέπει να επανεξετάσουν λεπτομερώς την ισχύουσα νομοθεσία προκειμένου να την ευθυγραμμίσουν με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Νίκος Ρούσσης – Στρασβούργο