Η «υπενθύμιση» του Επιτρόπου αποκτά ιδιαίτερη σημασία, δεδομένου ότι, αντικείμενο της ερώτησης των ευρωβουλευτών (Martin Horwood, Nathalie Loiseau, Barbara Ann Gibson,

Sophia I 't Veld, Ellie Chowns, Jan Christoph Oetjen, Lucy Nethsingha, Antony Hook, Sheila Ritchie,

Caroline Voaden, Marisa Matias, Milan Brglez, Erik Marquardt, Moritz Körner,

Molly Scott Cato, Dimitrios Papadimoulis), ήταν το πώς θα μπορέσει η Κομισιόν να διασφαλίσει ότι, οι νόμοι κατά της βλασφημίας και της προσβολής της θρησκείας δεν περιορίζουν την ελευθερία της έκφρασης, την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ο Επίτροπος, αφού «αδειάζει» τους ερωτώντες ευρωβουλευτές τονίζοντας ότι , «δεν προκύπτει ότι η υπόθεση στην οποία αναφέρεστε σχετίζεται με την εφαρμογή του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης», αναφέρει αναλυτικά ότι:

Απάντηση του κ. Reynders εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (5.3.2020)

Η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί ένα από τα βασικά θεμελιώδη δικαιώματα των δημοκρατικών κοινωνιών μας, το οποίο κατοχυρώνεται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καθιστά σαφές ότι η ελευθερία της έκφρασης επεκτείνεται σε πληροφορίες και ιδέες που μπορεί «να θίγουν, να σκανδαλίζουν ή να ενοχλούν το κράτος ή ένα τμήμα του πληθυσμού».

Σύμφωνα με το άρθρο 51 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι διατάξεις του Χάρτη απευθύνονται στα κράτη μέλη μόνον όταν αυτά εφαρμόζουν το δίκαιο της Ένωσης.

Με βάση τα στοιχεία που παραθέτετε στο ηλεκτρονικό σας μήνυμα, δεν προκύπτει ότι η υπόθεση στην οποία αναφέρεστε σχετίζεται με την εφαρμογή του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επομένως, ως προς αυτό το θέμα εναπόκειται στα κράτη μέλη να διασφαλίσουν ότι τηρούνται οι υποχρεώσεις τους σχετικά με τα θεμελιώδη δικαιώματα, όπως απορρέουν από τις διεθνείς συμφωνίες και την εσωτερική τους νομοθεσία.

Νίκος Ρούσσης – Στρασβούργο