Το έργο της Προέδρου της Κομισιόν είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν κρίνει κανείς από τις θέσεις που εκφράστηκαν στη Σύνοδο Κορυφής της Πέμπτης και τις μεγάλες διαφορές προσέγγισης που για μία ακόμη φορά διαπιστώθηκαν.

Οι διαχωριστικές γραμμές Βορρά - Νότου εμφανίστηκαν και πάλι, όχι μόνο για το ζήτημα του ευρωομολόγου, που πια "απομακρύνεται", αλλά και για το μέγεθος και τα εργαλεία του Ταμείου Ανασυγκρότησης.

Ουσιαστικά, το μόνο που συμφώνησαν οι ηγέτες της ΕΕ την Πέμπτη είναι ότι πράγματι χρειάζεται ένα Ταμείο Ανασυγκρότησης, που θα ενισχύσει οικονομικά τις χώρες να ενισχύσουν τις ταλαιπωρημένες από τον κορονοϊό οικονομίες τους.

Δεν συμφώνησαν ούτε στο μέγεθος του Ταμείου, ούτε στον τρόπο με τον οποίο θα φτάσουν τα χρήματα στις χώρες. Και αυτόν τον... γόρδιο δεσμό καλείται να λύσει η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.

Ως προς το μέγεθος, η Κομισιόν προτείνει ένα "πακέτο" κοντά στα 2 τρισ. ευρώ. Οι Σκανδιναβοί δεν συμφωνούν, ενώ και η Γερμανία που συμφωνεί εκτιμά πως μπορεί να γίνει η δουλειά και με λιγότερα. Παρά τις διαφωνίες, πάντως, εκτιμάται ότι έστω και δύσκολα θα βρεθεί η χρυσή τομή κοντά στο 1,5 τρισ. ευρώ.

Ως προς τον τρόπο χρηματοδότησης, όμως και τα "εργαλεία", που θα μοιράσουν το χρήμα, υπάρχουν θεμελιώδεις διαφορές που είναι εξαιρετικά δύσκολο να γεφυρωθούν.

Το παραδέχθηκε και η ίδια η Πρόεδρος της Κομισιόν, τόσο στη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής, όσο και μετά από αυτή. Η ισορροπία ανάμεσα σε δάνεια και επιχορηγήσεις είναι εξαιρετικά δύσκολη. Το ένα στρατόπεδο (Βορράς) επιμένει στα δάνεια και το άλλο (Νότος) θεωρεί ότι πρέπει να υπάρξουν επιχορηγήσεις-επιδοτήσεις. Σε αυτό το τεντωμένοι σχοινί καλείται να βαδίζει η Γερμανίδα Πρόεδρος της Κομισιόν.

Σπύρος Πολυχρονόπουλος