Με δεδομένο ότι οι συζητήσεις δεν έχουν αποφέρει μέχρι στιγμής συγκεκριμένα αποτελέσματα και μετά την επίσημη ανακοίνωση της Βρετανίας ότι δεν θα ζητήσει παράταση στη μεταβατική περίοδο, το βάρος πέφτει στην επικεφαλής της Κομισιόν Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ και τον Τζόνσον.
Προάγγελος των σημερινών συζητήσεων ήταν η τηλεδιάσκεψη που είχε προ ημερών ο Βρετανός Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου Μάικλ Γκόουβ με τον αντιπρόεδρο της Κομισιόν Μάρος Σέφκοβιτς. Εκεί, η βρετανική κυβέρνηση γνωστοποίησε επισήμως στην Κομισιόν ότι δεν θα ζητήσει παράταση στην μεταβατική περίοδο για την έξοδο της από την ΕΕ.
Από την άλλη πλευρά, ο Σέφκοβιτς είπε "Η Βρετανία μας γνωστοποίησε την θέση της, παρόλα αυτά παραμένουμε ανοικτοί σε μια παράταση. Συμφωνήσαμε με τον κύριο Γκόουβ να επιταχύνουμε τις διαδικασίες για την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ μέσω της εφαρμογής της Συμφωνίας Εξόδου".
Με βάση αυτά, οι δύο πλευρές αναμένεται να ανακοινώσουν ένα πιο συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα των συζητήσεων προκειμένου να επέλθει συμφωνία το συντομότερο δυνατόν.
Το Λονδίνο πρέπει να επανεξετάσει την διαπραγματευτική του θέση
Με φόντο τα παραπάνω, δημοσιεύματα φέρουν το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο "έτοιμο" να θέσει βέτο σε μια εμπορική συμφωνία ανάμεσα στην ΕΕ και τη Βρετανία αν αυτή δεν εμπεριέχει "ασφαλιστικές δικλείδες" ιδιαίτερα σε ότι αφορά το περιβάλλον, τα δικαιώματα των εργαζομένων και τον ανταγωνισμό.
Σύμφωνα με ένα προσχέδιο το οποίο επικαλείται η εφημερίδα Guardian και το οποίο αναμένεται να τεθεί προς ψηφοφορία την επόμενη Παρασκευή, γίνεται σαφές ότι το Λονδίνο θα πρέπει να επανεξετάσει την διαπραγματευτική του θέση, ιδιαίτερα σε ότι αφορά το θέμα του ανταγωνισμού.
Το τελευταίο αποτελεί "επίμαχο ζήτημα" για την Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία θέλει "διαφανείς και ισότιμους" για την αποτροπή της εμφάνισης μίας απορυθμισμένης οικονομίας στις πόρτες της. Η θέσπιση τέτοιων όρων σημαίνει τήρηση κοινών κανόνων στον κοινωνικό τομέα, καθώς και τους τομείς της απασχόλησης, του περιβάλλοντος, της φορολογίας, πράγμα που το Λονδίνο αρνείται στο όνομα "του ελέγχου της δικής του νομοθεσίας".
