Όπως δείχνει η σχετική έρευνα το διάστημα 2006-2016, μια μετριοπαθής νομισματική χαλάρωση ύψους 25 μονάδων βάσης θα οδηγούσε μέσα σε δυο χρόνια σε μέση αύξηση των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών των χωρών της Ευρωζώνης κατά περίπου 20%.

Αξιοσημείωτο είναι ότι η πολιτική της Φρανκφούρτης, επηρέασε περισσότερο τις μεταρρυθμίσεις σε χώρες όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία και η Ελλάδα. Πρόκειται για τις χώρες που παρασύρθηκαν και επλήγησαν περισσότερο από την νομισματική και οικονομική κρίση και οι οποίες τελούν σήμερα υπό ακόμα μεγαλύτερες πιέσεις λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.

Αλλά και στις ισχυρές οικονομίες του βορρά, που έχουν αλλωστε και μεγαλύτερα δημοσιονομικά περιθώρια, η νομισματική πολιτική της ΕΚΤ πυροδότησε μεταρρυθμιστικές προσπάθειες, αν και σε σαφώς μικρότερο βαθμό απ΄ ό,τι στην περιφέρεια.

Τα αποτελέσματα της έρευνας καταδεικνύουν ότι η επεκτατική νομισματική πολιτική έχει μακροοικονομικές συνέπειες, που ξεπερνούν τα όρια της βραχυπρόθεσμης σταθεροποίησης της συνολικής ζήτησης. Σύμφωνα με τους συντάκτες, η πολιτική της ΕΚΤ δημιουργεί τον αναγκαίο δημοσιονομικό χώρο για την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων, συμβάλλοντας στη γρηγορότερη ανάπτυξη των οικονομιών.