Όπως διαπιστώνεται συγκεκριμένα, ενώ αυτές οι τεχνολογίες εξακολουθούν να έχουν τη δυνατότητα να ενισχύσουν θετικά τις δημοκρατικές αξίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, τώρα χρησιμοποιούνται επίσης ενεργά και διαμορφώνονται από πολλά κατασταλτικά καθεστώτα, για δικό τους στρατηγικό πλεονέκτημα.

Συμπεραίνεται δε ότι, ενώ σε παγκόσμιο και περιφερειακό επίπεδο, έχουν καταβληθεί προσπάθειες για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που θέτουν οι ψηφιακές τεχνολογίες στα ανθρώπινα δικαιώματα, πρέπει να γίνουν πολλά ακόμη.

Η ΕΕ πρέπει να εμπλουτίσει τις παγκόσμιες νομικές και τυποποιημένες προσπάθειες, καθώς και να βελτιώσει τα δικά της βασικά μέσα εξωτερικής πολιτικής. Η εργαλειοθήκη εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ έχει γίνει πιο ολοκληρωμένη τα τελευταία χρόνια, με την προσθήκη ορισμένων διαφορετικών πτυχών στις προσπάθειές της κατά του «ψηφιακού αυταρχισμού».

Ωστόσο, η πρόκληση που σχετίζεται με τη χρήση ψηφιακών τεχνολογιών από αυταρχικά καθεστώτα συνέχισε να μεγενθύνεται.

Επομένως, καταλήγει το ενημερωτικό έγγραφο, η ΕΕ πρέπει να συνεχίσει να βρίσκει τρόπους για να τελειοποιήσει αυτήν την εργαλειοθήκη και ήδη έχει αναλάβει πολλές πολύτιμες και καλά σχεδιασμένες πολιτικές πρωτοβουλίες σε αυτόν τον τομέα, αλλά πρέπει ακόμη να αποφασίσει εάν η αντιμετώπιση της ψηφιακής καταστολής αποτελεί βασικό γεωπολιτικό στόχο στο υψηλότερο πολιτικό επίπεδο.

Νίκος Ρούσσης – Στρασβούργο