Ένα δυστοπικό τοπίο περιγράφει σε άρθρο της η εφημερίδα Tagesspiegel του Βερολίνου. Φουσκωτά με πρόσφυγες και μετανάστες στις λιβυκές ακτές να δίνουν αγώνα για να προσεγγίσουν ευρωπαϊκά λιμάνια. Πόλεμος και διενέξεις στο Αφγανιστάν, τη Συρία κι σε άλλες εστίες κρίσεις, που σπρώχνουν τους ανθρώπους στην προσφυγιά. «Στο Αφγανιστάν συγκεκριμένα χιλιάδες καταφεύγουν στο εξωτερικό», επισημαίνει ο αρθρογράφος της, σύμφωνα με την DW. «Η αποχώρηση των δυτικών δυνάμεων έδωσε τη δυνατότητα στους Ταλιμπάν να ξεκινήσουν και πάλι την προέλασή τους. Πολλοί Αφγανοί καταφεύγουν ήδη στο γειτονικό Ιράν και από εκεί στην Τουρκία, όπου καθημερινά καταφθάνουν κατά εκατοντάδες».
Κερδίζουν και πάλι έδαφος οι Ταλιμπάν
Και η Τουρκία πώς αντιδρά; «Η τουρκική κυβέρνηση χτίζει τείχος στα σύνορά της με το Ιράν, για να κρατήσει μακριά τους πρόσφυγες», συνεχίζεται στο άρθρο. «Ο Μουράτ Ερντογάν, ειδήμων σε προσφυγικά θέματα από το τουρκογερμανικό Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, υπολογίζει ότι ο αριθμός των Αφγανών προσφύγων στην Τουρκία θα αυξηθεί από τους 500.000 που είναι σήμερα στο ένα εκατομμύριο. Ο ίδιος ο πρόεδρος Ερντογάν περιμένει ότι ποσοστό γύρω στο 10% θα επιχειρήσει να περάσει από την Τουρκία στην ΕΕ. Η Μαγνταλένα Κίρχνερ, διευθύντρια του Ιδρύματος Φρίντριχ Έμπερτ για το Αφγανιστάν, επισημαίνει ότι η δυνατότητα χωρών όπως η Τουρκία, να δεχθούν πολλούς πρόσφυγες, έχει αγγίξει τα όριά τους. Επιπλέον οι χώρες αντιμετωπίζουν πιέσεις σε εσωτερικοπολιτικό επίπεδο, επειδή οι πολίτες τους φοβούνται ότι θα μετατραπούν σε χώρο στάθμευσης των εξαθλιωμένων αυτού του κόσμου».
Πολλοί Γερμανοί αρθρογράφοι εδώ και ημέρες προβάλλουν την πολύ ανησυχητική εξέλιξη στη χώρα, με τους Ταλιμπάν να κερδίζουν μέρα με τη μέρα περισσότερα εδάφη στο νότο, σε σημείο που πολλοί να αναρωτιούνται, όχι εάν, αλλά πότε θα θέσουν και την πρωτεύουσα Καμπούλ υπό τον έλεγχό τους. Αναλυτικό ρεπορτάζ διαβάζουμε στην εφημερίδα die Welt με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Εκστρατεία των Τζιχαντιστών». Γράφει ο σχολιαστής της: «Με την αποχώρηση των νατοϊκών δυνάμεων μετακινείται όλο και περισσότερο η εξουσία προς την κατεύθυνση των ισλαμιστών και υπονομεύεται οριστικά ο αρχικός στόχος να βοηθηθεί η χώρα ώστε να βρει ειρήνη και και να σταθεροποιηθεί η δημοκρατία. Την ώρα που η Δύση εγκαταλείπει τα πεδία των μαχών, εμφανίζονται χώρες, όπως η Κίνα και η Ρωσία, ως διαμεσολαβητές, εξασφαλίζοντας παράλληλα μεγαλύτερες δυνατότητες άσκησης επιρροής».
