Η διάσκεψη θα διαρκέσει μέχρι τις 12 Νοεμβρίου και ο Γιόχαν Ρόκστρομ, επικεφαλής του Ινστιτούτου Πότσνταμ για την Έρευνα της Κλιματικής Αλλαγής στάθηκε μιλώντας στο CNBC στα πέντε σημεία-κλειδιά που θα πρέπει να συζητηθούν πλέον σοβαρά.
Εναρμόνιση με τον στόχο της μηδενικής εκπομπής ρύπων
«Θα πρέπει τουλάχιστον 195 χώρες να συμφωνήσουν σε πλάνα για μηδενική εκπομπή ρύπων το αργότερο μέχρι το 2050. Μέχρι στιγμής το έχουν κάνει πολύ λίγες», αναφέρει ο Ρόκστρομ, εξηγώντας ότι χώρες όπως η Ινδονησία, η Ρωσία και η Βραζιλία δεν έχουν ακόμα χαράξει τέτοια πολιτική.
Τα μηνύματα δεν είναι αισιόδοξα, καθώς έρευνα των Ηνωμένων Εθνών αναφέρει ότι οδεύουμε ολοταχώς προς αύξηση τουλάχιστον 2,7 βαθμών Κελσίου παγκοσμίως μέχρι το τέλος του αιώνα, ακόμα και αν επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν τεθεί.
Τα πλάνα που έχουν συμφωνηθεί μέχρι στιγμής μπορούν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, να οδηγήσουν σε επιπλέον μείωση 7,5% στην εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως σε σχέση με τον προηγούμενο στόχο. Ποσοστό που σίγουρα δεν βοηθά το κλίμα όσο χρειάζεται...
Χρηματοδότηση
Οι χώρες υψηλού εισοδήματος δεσμεύτηκαν το 2009 να δίνουν 100 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο για πέντε χρόνια από το 2020 και έκτοτε για να βοηθήσουν τις λιγότερο εύπορες χώρες να περιορίσουν τη χρήση ορυκτών καυσίμων και να περιορίσουν την επιζήμια κλιματική αλλαγή.
Ο στόχος της Συμφωνίας του Παρισιού δεν έχει ακόμα επιτευχθεί και δεν φαίνεται να επιτυγχάνεται μέχρι το 2023 τουλάχιστον.
«Ειλικρινά τα χρήματα αυτά είναι ελάχιστα. Μιλάμε για τρισεκατομμύρια αν θέλουμε να φτάσουμε στο 100% των επενδύσεων για μετάβαση από υποδομές που βασίζονται στα ορυκτά καύσιμα σε υποδομές ανανεώσιμων πηγών ενέργειας που μπορούν να βοηθήσουν αποφασιστικά στην αλλαγή που χρειάζεται το περιβάλλον. Θα πρέπει να γίνει σοβαρή συζήτηση για τα οικονομικά», τονίζει ο Ρόκστρομ.
Οι τιμές του άνθρακα
Για τους υποστηρικτές της, η τιμολόγηση του άνθρακα θεωρείται ένας σημαντικός τρόπος για να δοθούν κίνητρα για τη μείωση των εκπομπών και να βοηθηθούν οι τεχνολογίες χαμηλών εκπομπών άνθρακα να ανταγωνιστούν τις καθιερωμένες, εξαιρετικά ρυπογόνες εναλλακτικές λύσεις.
Για τους επικριτές της τακτικής αυτής, ωστόσο, το άρθρο 6 της Συμφωνίας του Παρισιού κινδυνεύει να υπονομεύσει τη φιλοδοξία της συμφωνίας σε μια εποχή που υπάρχουν συντριπτικά στοιχεία για την ανάγκη να προχωρήσουμε περισσότερο και πιο γρήγορα για να αποφευχθεί η κλιμάκωση της κλιματικής αλλαγής. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ορισμένοι φοβούνται ότι οι συμφωνίες εμπορίας άνθρακα θα μπορούσαν να επιτρέψουν στις χώρες να πετύχουν ήδη αδύναμους στόχους χωρίς να μειώσουν τις πρόσθετες εκπομπές.
«Πιστεύω ότι η αύξηση στην τιμή του άνθρακα θα εξαπλωθεί και αυτό πρέπει να τεθεί επί τάπητος σε παγκόσμιο επίπεδο», σημειώνει ο Ρόκστρομ.
Η φύση
Το τέταρτο κρίσιμο σημείο, σύμφωνα με τον Ρόκστρομ, είναι να εξασφαλίσουμε ότι θα υπάρχουν καταβόθρες άνθρακα, δηλαδή περιοχές στη φύση, όπως οι ωκεανοί ή τα δάση, που απορροφούν περισσότερο άνθρακα από αυτόν που παράγουν.
Η λύση είναι η τιμολόγηση του άνθρακα στη βιομάζα, στα εδάφη και σε όλα τα οικοσυστήματα να ληφθεί σοβαρά υπόψη τις επόμενες εβδομάδες.
Σταδιακή κατάργηση των ορυκτών καυσίμων
Η χρήση ορυκτών καυσίμων, όπως ο άνθρακας, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, είναι μια μεγάλη «πληγή» της κλιματικής αλλαγής.
Ο άνθρακας, βέβαια, θεωρείται ο πιο επιζήμιος, γι' αυτό και η αντικατάστασή του με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας φαντάζει πιο επιτακτική.
«Το θέμα δεν ήταν ποτέ πιο επίκαιρο. Πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν τρόπο ώστε οι μεγάλες αναδυόμενες οικονομίες να αντιμετωπίσουν σοβαρά την πρόκληση της σταδιακής κατάργησης του άνθρακα με τρόπο που να επιτρέπει μια ήπια κοινωνική μετάβαση; Αποτελεί τεράστια πρόκληση, αλλά και απόλυτη αναγκαιότητα», καταλήγει ο Ρόκστρομ.
