Ο αμερικανός μεγιστάνας εξομολογήθηκε πως του αρέσει να ζωγραφίζει και θεωρεί πως όταν μπαίνει στο γραφείο του είναι σαν μπαίνει στην Καπέλα Σιξτίνα. Με το που θα περάσει το κατώφλι, θα αρχίσει, όπως λέει, να «ζωγραφίζει» και είναι πολύ ευχαριστημένος μόλις τελειώσει έναν πίνακα του.
Αν δεν καταλάβατε, ζωγραφική θεωρεί την «καθημερινή» επιχειρηματική του ενασχόληση και «πίνακα» τις συμφωνίες που επιτυγχάνει. Αν δε κάποιος του κάνει υποδείξεις για τη «ζωγραφική» του, όπως για παράδειγμα γιατί δεν ζωγραφίζει αντί για τοπία μία θαλασσογραφία, τον κατακεραυνώνει με ένα « Κοίτα το δικό σου πίνακα».
Αποφεύγει τους φιλοχρήματους
Θεωρεί δε, πως όσοι έρχονται να του πουλήσουν τις επιχειρήσεις τους, είναι σαν να βάζουν τα έργα - «πίνακες» τους το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης.
Πως διαλέγει; Κατ αρχήν, όπως λέει, δίνει μεγάλη σημασία στην προσωπικότητα των πωλητών. Το κυριότερο που κοιτάζει είναι πως και με ποιό τρόπο έφτιαξαν τον πίνακα τους και ποιά είναι τα κίνητρα τους για να πουλήσουν. Είναι για να σωθεί το έργο τους ή για να βγάλουν χρήματα. Αυτή είναι η ερώτηση που τους θέτει ευθέως στην πρώτη συνάντηση.
Αν είναι να βγάλουν χρήματα τότε χάνει το ενδιαφέρον του. Αν όμως είναι να σωθεί η δουλειά τους, τότε τους βλέπει με άλλο μάτι και εάν αξίζει τον κόπο, αγοράζει. Όπως λέει χαρακτηριστικά, όποιος επιδιώκει να πουλήσει την εταιρεία του σε πλειοδοσία, είτε την δημιούργησε ο ίδιος, είτε είναι κληρονόμος, δεν είναι για μένα. Γι αυτό και η Berkshire δεν αγόρασε με τέτοιο τρόπο.
Όσοι ενδιαφέρονται να πουλήσουν για χρήματα, ας πάνε να πουλήσουν σε pornoshop λέει αφοπλιστικά. Εκεί θα βάλουν λίγη σιλικόνη στο στήθος και αφού βγάλουν την πραμάτεια στη βιτρίνα μπορεί να πιάσουν και περισσότερα.
Αγοράζει μόνο από εκείνους που πραγαματικά αγάπησαν και αγαπούν την επιχείρηση τους, γι αυτό άλλωστε και ελέγχει διακριτικά την επιχειρηματική συμεπριφορά τους. Αν τους αρέσουν οι διακοπές, άν δουλεύουν σαββατοκύριακα, λεπτομέρειες που προφανώς τις θεωρεί σημαντικές.
Αναφέρει δε το παράδειγμα, εταιρείας μετατροπής οχημάτων που αγόρασε, γιατί όταν ρώτησε τον πωλητή ιδιοκτήτη πόσα χρήματα θα ήθλε για μισθό προκειμένου να παραμείνει και τρέξει τη δουλειά μιας εταιρείας με 1 δισ. δολάρια τζίρο, εκείνος απάντησε. "Όσα παίρνεις και σύ στην Berkshire δηλαδή 100.000 το χρόνο".
Αποφεύγει τις υποδείξεις
Η εταιρεία πήγε ακόμη καλύτερα από τότε που αγοράστηκε, είπε ο κ. Buffet, προσθέτοντας πως δεν την έχει επισκεφτεί ποτέ και πως δεν βρίσκει κανέναν λόγο να το κάνει, αφού δεν θέλει να μπλεχτεί στα πόδια του ανθρώπου που τη δημιούργησε και εξακολουθεί να την τρέχει πολύ επιτυχημένα.
«Αν το κάνω, και αρχίσω τις υποδείξεις, θα μου πεί «κόφτο» και θα έχει κάθε δίκιο να το κάνει αφού πιά δεν μ έχει και καμιά ανάγκη» είπε ο κ. Buffet.
Επίσης όπως ξεκαθάρισε δεν ανακατεύεται στην διαχείριση των εταιρειών που αγόρασε. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η επέδυση του να διπλασιάζει την αξία της. Όπως είπε χαρακτηριστικά «Το ένα δολάριο που επενδύσαμε να φέρει τουλάχιστον άλλο ένα».
Εγκαταλείπει μόνο μετά από συνεχείς ζημιές
Όταν στελέχη θυγατρικών του ζητούν άδεια για έξοδα ή για επανεπενδύσεις αν δεν είναι μεγάλο το ποσό και πολύ σοβαρός ο λόγος δεν εμπλέκεται. Όπως παραδέχεται πολλές φορές δεν ξέρει καν για πιο πράγμα του μιλάνε. Δεν είναι δική του δουλειά, τονίζει, προσθέτοντας ότι ακόμη κι αν είχε βάλει όρια, εάν τα στελέχη ήθελαν να ξοδέψουν ή να επενεπενδύσουν, θα έβρισκαν έναν τρόπο να βρίσκονται πάντα στα όρια που θα είχε θέσει. Αλλωστε δεν θα έκαναν κάτι που θα δημιουργούσε ζημιές αν και κάποιες φορές γίνονται και λάθη όπως διευκρίνισε.
Αυτό που έχει σημασία είναι να τρέχουν την εταιρεία αποδοτικά και να δημιουργούν αξία. Τους το λέω από την αρχή είπε ο κ. Buffet. « Μόνο έτσι ο πίνακας τους θα μείνει στο Μητροπολιτικό Μουσείο για πάντα».
Ο μόνος λόγος για να εγ