Ωστόσο, παρά τις ιδιαίτερα αισιόδοξες προσδοκίες για την πορεία της οικονομίας της Κίνας, οι αναλυτές εκτιμούν ότι υπάρχουν κίνδυνοι, ένας εκ των οποίων είναι η υπερ-επένδυση, η οποία χαρακτηρίζεται ως η ‘αχίλλειος πτέρνα’ της κινεζικής οικονομίας. Η εγχώρια ζήτηση στην Κίνα δε συμβαδίζει με την αναπτυσσόμενη εξαγωγική δυναμική της κινέζικης οικονομίας. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει σε σταθερή βάση εμπορικό πλεόνασμα, που εκτιμάται ότι θα τριπλασιαστεί αυτή τη χρονιά ξεπερνώντας τα 100 δισ δολάρια. Το πλεόνασμα λειτουργεί ως μαγνήτης για το ξένο κεφάλαιο που επιδιώκει να ωφεληθεί από την ανατίμηση του γουάν. Ωστόσο, το κρατικοδίαιτο τραπεζικό σύστημα ουσιαστικά αχρηστεύει τα κέρδη από τις εξαγωγές και το ξένο συνάλλαγμα, καθώς τα διοχετεύει σε κρατικές επιχειρήσεις και βιομηχανίες όπου υπάρχει υπερπαραγωγή, όπως το τσιμέντο, ο χάλυβας και τα ακίνητα. Το 2006 η Κίνα θα αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο αντιποίνων από τις ΗΠΑ, αν το αμερικανικό υπουργείο οικονομίας αποφανθεί ότι η κινέζικη κυβέρνηση είναι ‘ένοχη χειραγώγησης’ του νομίσματος. Στην περίπτωση αυτή το Κογκρέσο θα επιβάλλει 27,5% φόρο σε παιχνίδια, υφάσματα, παπούτσια και ηλεκτρονικά είδη που εισάγονται από την Κίνα, κίνηση που θα αποτελέσει μεγάλο πλήγμα για την οικονομία της ασιατικής χώρας. Σύμφωνα με τους αναλυτές, αν δεν αυξηθεί άμεσα η εγχώρια ζήτηση, που αντιμετωπίζεται ως λύση τόσο στο ζήτημα του εμπορικού πλεονάσματος, όσο και στα προβλήματα υπερπαραγωγής, η ταχεία οικονομική ανάπτυξη της Κίνας δε θα είναι εύκολο να διατηρηθεί το 2006.