Ο τομέας της αυτοκινητοβιομηχανίας ανησυχούσε για το αποτέλεσμα, καθώς δεν ήθελε μια αριστερή κυβέρνηση συμμαχίας με τους κεντροαριστερούς Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι κέρδισαν τις εκλογές, σε συμμαχία με τους Πράσινους και την Αριστερά - ένα κόμμα με ρίζες στο παλιό Κομμουνιστικό Κόμμα της Ανατολικής Γερμανίας. Αυτή η ομάδα πιθανότατα να επέβαλλε όριο ταχύτητας 130 χιλιομέτρων ανά ώρα στους αυτοκινητόδρομους της Γερμανίας και να προσπαθούσε να επιταχύνει τον τερματισμό της πώλησης αυτοκινήτων κινητήρων καύσης, ένα μεγάλο αίτημα των Πρασίνων.
Αλλά η Αριστερά τα πήγε άσχημα, συγκεντρώνοντας λιγότερο από το 5 % των ψήφων. Οπότε τώρα, οι συνομιλίες συνασπισμού επικεντρώνονται σε ένα τριμερές μπλοκ με τους Πράσινους, οι οποίοι πήραν το 14,8 % των ψήφων, τους φιλελεύθερους Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP), με 11,5 %, σε συνδυασμό είτε με το SPD είτε με το συντηρητικό CDU/CSU, που ήρθε δεύτερο με 24,1%.
Η αυτοκινητοβιομηχανία ελπίζει ότι οι συνομιλίες μεταξύ των Πρασίνων και του FDP σχετικά με την επίτευξη κοινής θέσης πριν προσεγγίσουν τα μεγαλύτερα κόμματα θα μετριάσουν ορισμένες από τις πολιτικές αυτοκινήτων των Πρασίνων που έχουν στόχο τη μείωση των εκπομπών ρύπων από τα ιδιωτικά μέσα μεταφοράς.
«Γενικά, η αυτοκινητοβιομηχανία είναι πολύ ευχαριστημένη που δεν πρόκειται να γίνει κυβέρνηση κόκκινου-κόκκινου-πράσινου [αριστερός συνασπισμός], επειδή το FDP θα πατήσει φρένο στο σχέδιο των Πρασίνων για όριο ταχύτητας αυτοκινητόδρομων 130 χιλιομέτρων την ώρα», δήλωσε ο Matthias Schmidt, αναλυτής αυτοκινητοβιομηχανίας με έδρα το Βερολίνο.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η βιομηχανία δεν θα αντιμετωπίσει αλλαγές υπό έναν νέο συνασπισμό.
Εάν οι Πράσινοι και το FDP συνεργαστούν με το SPD (που είναι και το πιθανότερο σενάριο) τότε το υπουργείο μεταφορών δεν θα ανήκει πλέον στη Χριστιανοκοινωνική Ένωση (CSU), το βαυαρικό αδελφό κόμμα της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης της Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ. Το CSU διοικεί το υπουργείο από το 2009.
Ο νυν υπουργός Μεταφορών Andreas Scheuer κατάγεται από την τρελαμένη με τα αυτοκίνητα Βαυαρία και έχει θέσει ως στόχο την προστασία της αυτοκινητοβιομηχανίας. Αντιστάθηκε στην απαγόρευση των κινητήρων εσωτερικής καύσης και επέμεινε να παραμείνει ανοιχτός σε όλες τις τεχνολογίες, αντί απλώς να ποντάρει στην ηλεκτρονική κινητικότητα. Νωρίτερα αυτό το μήνα, είπε στη Bild ότι ο κινητήρας καύσης με συνθετικά καύσιμα θα είναι «ο κινητήρας για την καινοτομία» στη Γερμανία.
Οι Πράσινοι φέρονται να κοιτάζουν προς το υπουργείο - το οποίο καλύπτει επίσης την αεροπορία, τη ναυτιλία, την ποδηλασία και την ψηφιακή υποδομή. Το μεγάλο αίτημά τους είναι να δημιουργήσουν ένα νέο υπερ-υπουργείο για το κλίμα, με δικαίωμα βέτο σε οποιαδήποτε απόφαση άλλου υπουργείου αποσκοπώντας να διασφαλίσουν πως όλη η κυβερνητική πολιτική είναι σύμφωνη με την κλιματική συμφωνία του Παρισιού.
Οι Πράσινοι θα επιμείνουν σχετικά με την εισαγωγή ενός ορίου ταχύτητας εάν το κόμμα είναι μέρος ενός κυβερνώντος συνασπισμού, δήλωσε η συν-αρχηγός Annalena Baerbock στο κανάλι ARD πριν από μερικές εβδομάδες. Ο άλλος ηγέτης του κόμματος Robert Habeck είπε μάλιστα στην Pioneer πέρυσι ότι το όριο ταχύτητας είναι «πιθανώς η πρώτη ενέργεια μιας νέας κυβέρνησης, εάν οι Πράσινοι συμμετέχουν σε αυτήν».
Ένα πολύ μεγαλύτερο ζήτημα από τα όρια ταχύτητας είναι το μέλλον του κινητήρα καύσης. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέλει να τερματίσει την πώληση ρυπογόνων αυτοκινήτων έως το 2035, ημερομηνία που οι Πράσινοι θα ήθελαν να αλλάξουν για το 2030.
Το FDP είναι κατά των γενικών απαγορεύσεων στους κινητήρες καύσης. Ο Lindner είπε ότι οι κινητήρες βενζίνης και ντίζελ μπορούν να εξακολουθούν να αποτελούν «τεχνολογική επιλογή για τον κόσμο», ακόμη και αν «η ΕΕ δυστυχώς έχει σταθεροποιήσει μονόπλευρα τον ηλεκτροκινητήρα με μπαταρία».
Αν και οι γερμανικές εταιρείες ανέπτυξαν κινητήρες βενζίνης και ντίζελ και πέρασαν περισσότερο από έναν αιώνα τελειοποιώντας αυτές τις τεχνολογίες, οι αυτοκινητοβιομηχανίες συμφιλιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό με την επερχόμενη άνοδο των οχημάτων με μπαταρία. Η Volkswagen σχεδιάζει να επενδύσει 73 δισεκατομμύρια ευρώ και βλέπει την ηλεκτρική ενέργεια ως ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των πιο αργών αντιπάλων της, καθώς και κάτι που βοηθά στη μείωση της ντροπής του σκανδάλου της Dieselgate.
