Τα βλέμματα έχουν στραφεί πλέον σχεδόν αποκλειστικά στην σύνοδο κορυφής, θεωρεί ο κ. Εμ. Χατζηδάκης υπεύθυνος επενδυτικής στρατηγικής της Πήγασος Χρηματιστηριακή, καθώς η πιστωτική ανησυχία έχει επεκταθεί σε Ιταλία και Ισπανία θέτοντας ένα πολύ δυνατότερο επιχείρημα άμεσης λύσης στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, τονίζει ο κ. Χατζηδάκης. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες εκτός από την αύξηση του κόστους δανεισμού έχουν να αντιμετωπίσουν και τον χρόνο καθώς έως το τέλος Αυγούστου μόνο η Ιταλία έχει εκδόσεις ομολόγων 60 δισ. ευρώ, οι οποίες είναι πολύ πιθανό να αποτελέσουν εστία νέας πιστωτικής αναταραχής. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό για την Ελλάδα, συμπληρώνει ο αναλυτής. Θα χρειαστεί ωστόσο ένας συνδυασμός κινήσεων που θα έχουν άμεσο όφελος και για την Ελληνική οικονομία (ευρωομόλογο, απόφαση για παρέμβαση του EFSF στις αγορές, επιτάχυνση των διαδικασιών αποκρατικοποίησεων κλπ) προκειμένου να υπάρξει κάποια ελάχιστη ορατότητα ή να περιοριστεί η πολύ αρνητική επίδραση που ασκείται από την καθυστέρηση και την αναβλητικότητα στην εγχώρια αγορά.
«Είναι φανερό, λοιπόν», γράφει ο κ. Ν. Χριστοδούλου υπεύθυνος ανάλυσης της Merit ΑΧΕΠΕΥ, «ότι ο μόνος καταλύτης για το ελληνικό χρηματιστήριο θα είναι μια δραστική λύση του ζητήματος του χρέους μέσα στο καλοκαίρι, αν είναι εφικτό. Η σύνοδος της Πέμπτης ίσως είναι η πιο κρίσιμη συνάντηση ηγετών της Ευρωζώνης μετά τη σύνοδο του Μαρτίου που όπως αποδείχτηκε στην πορεία δεν προσέφερε τίποτε ουσιαστικό στη λύση του ελληνικού χρέους. Τα σενάρια για τη λύση του χρέους είναι πάμπολλα και αυτό εξηγεί εν μέρει την καθυστέρηση στη λήψη αποφάσεων ως τώρα. Για την ελληνική πλευρά το καλύτερο σχέδιο θα ήταν αυτό που θα περιείχε τη χρυσή τομή μεταξύ μιας δραστικής λύσης και μιας λύσης που δε θα θεωρηθεί selective default από τους οίκους αξιολόγησης. Η μείωση του ελληνικού χρέους μέσω επαναγοράς ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να αποτελέσει μια τέτοια λύση. Η συμμετοχή των ιδιωτών μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα 'αγκάθι' στις ως τώρα διαπραγματεύσεις αφού δεν μπορεί να βρεθεί σημείο σύγκλισης μεταξύ των υποστηρικτών και των πολέμιών της. Σημαντικό για την αποτελεσματικότητα του σχεδίου θα είναι να υπάρξει μια πρόβλεψη για τη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών που πιθανότατα θα πληγεί περαιτέρω, ειδικότερα αν η ΕΚΤ πάψει να δέχεται ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρο. Για το Γενικό Δείκτη η προηγούμενη στήριξη των 1200 μονάδων μοιάζει να έχει μετατραπεί πλέον σε αντίσταση που μπορεί να διασπαστεί μόνο αν τα αποτελέσματα της Συνόδου κριθούν θετικά για την ελληνική οικονομία. Μια νέα αναβολή αποφάσεων αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε νέα χαμηλά και σε απώλεια της στήριξης των 1150-1160 μονάδων που ως τώρα αποδεικνύεται ισχυρή».
Στ.Κ.Χαρίτος