Πιο συγκεκριμένα σε ερώτησή του στις 25 Αυγούστου 2011, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος ο κ. Χουντής, τόνιζε ότι από την επέκταση του ΦΠΑ για την εστίαση στην Ελλάδα στο 23% από 1/9/2011, μοναδική εξαίρεση αποτελούν οι υπηρεσίες «all inclusive» που παραμένουν στο 13%. Παράλληλα ζητούσε από την Κομισιόν να ερευνήσει αν «τίθεται θέμα ανταγωνισμού και διάκρισης όταν για τις ίδιες υπηρεσίες (εστίασης), φορολογούνται λιγότερο όσοι προσφέρουν all inclusive πακέτα από όσους π.χ. προσφέρουν, ημιδιατροφή ή μόνο πρωινό».
Στην απάντησή του ο αρμόδιος Επίτροπος για τη φορολογία, αναφέρεται στις γενικές αρχές ότι «Οι διατάξεις για τους συντελεστές του ΦΠΑ που θεσπίζονται από την οδηγία για τον ΦΠΑ (οδηγία 2006/112/ΕΚ) επιτρέπουν στα κράτη μέλη να εφαρμόζουν μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ σε ορισμένες παραδόσεις αγαθών και σε ορισμένες παροχές υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων των υπηρεσιών εστίασης και τροφοδοσίας. Βάσει των ρυθμίσεων αυτών, ο προσδιορισμός και ο ορισμός των πράξεων που μπορούν να φορολογηθούν με μειωμένο συντελεστή εμπίπτει στην αρμοδιότητα των οικείων κρατών μελών. Εξάλλου, τίποτα δεν εμποδίζει τα κράτη μέλη να εφαρμόζουν τον κανονικό συντελεστή στις εν λόγω πράξεις».
Στη συνέχεια τονίζει: «Ωστόσο, στο πλαίσιο της άσκησης της εξουσίας αυτής, τα κράτη μέλη οφείλουν να σέβονται την αρχή της φορολογικής ουδετερότητας. Η αρχή αυτή δεν επιτρέπει μεταξύ άλλων να αντιμετωπίζονται διαφορετικά από πλευράς ΦΠΑ εμπορεύματα ή παρεχόμενες υπηρεσίες παρόμοια, δηλαδή ανταγωνιστικά τα μεν με τα δε, οπότε τα εν λόγω εμπορεύματα ή οι εν λόγω υπηρεσίες πρέπει να υπόκεινται σε ενιαίο συντελεστή, προκειμένου να εξαλείφεται κάθε στρέβλωση του ανταγωνισμού».
Και καταλήγει ότι «Η Επιτροπή θα προβεί στις απαραίτητες επαφές για να λάβει τις σχετικές διευκρινίσεις για τα πραγματικά περιστατικά που επικαλείται το Αξιότιμο Μέλος του Κοινοβουλίου». Η Επιτροπή μπορεί, κατά περίπτωση, να απευθύνει συστάσεις στο πλαίσιο της Επιχειρησιακής μονάδας («task force») για την Ελλάδα, η συγκρότηση της οποίας εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Ιούνιο του 2011, με βάση την πρόταση του Προέδρου της Επιτροπής και να ερευνήσει τον φάκελο στο πλαίσιο της διαδικασίας του άρθρου 258 ΣΛΕΕ. Σημειώνεται ότι το άρθρο 258 της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ αναφέρει ότι, «Αν η Επιτροπή κρίνει ότι ένα κράτος μέλος έχει παραβεί υποχρέωσή του εκ των Συνθηκών…. Η Επιτροπή δύναται να προσφύγει στο Δικαστήριο της Ευρωπαικής Ένωσης».