Όπως αναφέρει μελέτη του ΟΟΣΑ («Financing SMEs and Entrepreneurs 2019») για την χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων ανά τον κόσμο, το γεγονός ότι τέτοιου είδους επιχειρήσεις ήταν το κυρίαρχο μοντέλο στην Ελλάδα, πολύ περισσότερο απ΄ ότι ισχύει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ελάχιστα ελήφθη υπόψη κατά το σχεδιασμό ειδικά του 1ου Χρηματοδοτικού Προγράμματος, του πρώτου δηλαδή μνημονίου.

Έτσι, αυτό που καθένας απλός παρατηρητής κατέγραφε όλα αυτά τα χρόνια κάνοντας μια βόλτα στις πιάτσες των ελληνικών πόλεων κατέγραψε με κωδικοποιημένο τρόπο ο ΟΟΣΑ σημειώνοντας ότι:

1) η τραπεζική χρηματοδότηση για τις ελληνικές μικρομεσαίες εξαφανίστηκε

2) το 2016 τα νέα δάνεια στις μικρομεσαίες ήταν υποδιπλάσια από αυτά του 2014

3) το 2017, αν και η κατάσταση ελαφρώς βελτιώθηκε μετά από μια  7ετία μεγάλης πίεσης, τα επίπεδα δανεισμού δεν έφτασαν τα αντίστοιχα του 2008 και του 2009.

Συγκεκριμένα, τα νέα δάνεια έφτασαν στα 1,1 δισ. ευρώ, όταν το 2014 ήταν 2,3 δισ. ευρώ, ενώ τα προ κρίσης επίπεδα ήταν στα 13 δισ. ευρώ. Όσον αφορά, δε, στο επιτόκιο δανεισμού, αν και μειώθηκε, παραμένει από τα υψηλότερα στην Ευρωζώνη. Ουσιαστικά δηλαδή η πολιτική της ΕΚΤ με την τροφοδότηση ρευστότητας με τα γνωστά ... μπαζούκας του QE, δεν έφτασε ποτέ στην πραγματική οικονομία και τις ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Μάλιστα, ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός τους φτάνει στα 17 δισ. ευρώ και αποτελεί το 38% των δανειακών τους υποχρεώσεων, κάτι που δημιουργεί έντονο κίνδυνο σε περίπτωση αναιμικής ανάπτυξης. Επίσης το επιτόκιο δανεισμού για τις μικρομεσαίες βρίσκεται (επίπεδα 2017) στο 4,91%, καταγράφοντας σημαντική αποκλιμάκωση από το 6,87% στο pick της κρίσης το 2012, ωστόσο το spread σε σχέση με το κόστος δανεισμού των μεγαλύτερων επιχειρήσεων βρίσκεται στο 0,71%, από 0,25% που ήταν του 2014.

Γιώργος Αλεξάκης