Oπως αναφέρεται στην αρεοπαγιτική απόφαση (1780/2005), με την οποία απορρίφθηκε αίτηση δανειολήπτη για επιστροφή ποσού 340.780 ευρώ, από «πανωτόκια», τα οποία παρανόμως – κατά τον ίδιο – είχε παρακρατήσει η τράπεζα: Δεν αντίκειται στην ΕΣΔΑ, στις συνταγματικές διατάξεις για την προστασία της ιδιοκτησίας και τον Αστικό Κώδικα η διάταξη του νόμου 2789/2000, με την οποία αποκλείεται η επιστροφή «πανωτοκίων» στους δανειολήπτες στις περιπτώσεις που οι λογαριασμοί των δανείων έκλεισαν οριστικά. Σημειώνεται ότι στη διάταξη αυτή αναφέρονται τα εξής: «Καταβληθέντα, οποτεδήποτε, ποσά, ανεξαρτήτως ύψους από τους οφειλέτες ή τρίτους, είτε εκουσίως, είτε κατόπιν συμφωνίας ή οποιασδήποτε ρύθμισης, είτε συνεπεία διαδικασιών ατομικής ή συλλογικής εκτέλεσης, δεν αναζητούνται σε καμία περίπτωση και για καμία αιτία». Ο συγκεκριμένος δανειολήπτης ζητούσε την επιστροφή των πανωτοκίων, υποστηρίζοντας ότι «είχαν αχρεωστήτως καταβληθεί». Ειδικότερα, ότι «η Τράπεζα τα παρακράτησε, χωρίς αυτό να προβλέπεται από τη νομοθεσία». Το Εφετείο είχε κάνει δεκτό το αίτημα του δανειολήπτη, αλλά ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την εφετειακή απόφαση, με το σκεπτικό που προαναφέρθηκε.