Μετά λοιπόν από πολλά χρόνια συνεχούς και έντονης πτώσης, οι αρχικές προσδοκίες μιλούσαν για μια φετινή ανάκαμψη της ζήτησης, που θα μπορούσε να κυμανθεί γύρω στο 7%-15%.

Οι υποστηρικτές αυτών των εκτιμήσεων βασίζονταν στη συνέχιση της κατασκευής των τεσσάρων μεγάλων αυτοχρηματοδοτούμενων οδικών αξόνων, καθώς και σε μια διατήρηση της οικοδομικής δραστηριότητας στα αναιμικά επίπεδα του 2014, με εξαίρεση ίσως κάποια τόνωση της ζήτησης στο μέτωπο των τουριστικών ακινήτων.

Στην πράξη ωστόσο, η πορεία του δεύτερου εξαμήνου, και ιδίως μετά την επιβολή των κεφαλαιακών ελέγχων, ήταν απογοητευτική, καθώς όχι μόνο επηρεάστηκε αρνητικά η οικοδομική δραστηριότητα, αλλά παράλληλα υπήρξε και στάση εργασιών στους τέσσερις οδικούς άξονες.

Να γιατί δεν είναι εφικτή η άνοδος της εγχώριας ζήτησης στο ορατό μέλλον:

• Η οικονομική ύφεση και η προβληματική πιστωτική επέκταση θα συνεχίσουν να ασκούν αρνητικές επιπτώσεις.
• Υπάρχει μεγάλος αριθμός άδειων διαμερισμάτων, καταστημάτων και γραφείων.
• Τα δημογραφικά μεγέθη της χώρας εξελίσσονται αρνητικά για τον κλάδο (πολύ μειωμένες γεννήσεις και γάμοι).
• Πολύ συχνά, η τιμή αγοράς ενός ακινήτου είναι φτηνότερη από το κόστος του κτισίματος ενός νέου.

Μακροπρόθεσμα πάντως, μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης θα μπορούσαν να προκύψουν σε περίπτωση προσέλκυσης κατοίκων από βόρειες (και ανεπτυγμένες) χώρες, που θα διαμένουν για ένα μεγάλο μέρος του χρόνου στην Ελλάδα.