Το θετικό, οικονομικά, 2014 ενδέχεται να αποτελεί την τελευταία ανάσα για τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα οποία θα αναγκαστούν να οδηγηθούν σε περαιτέρω εκπτώσεις του επιπέδου των υπηρεσιών που παρέχουν, λόγω έλλειψης πόρων. Οι καθυστερήσεις στα δρομολόγια των λεωφορείων – που έχουν ήδη περικοπεί σημαντικά – αποτελούν καθημερινό φαινόμενο, ενώ δεκάδες είναι τα οχήματα που βρίσκονται καθηλωμένα στα αμαξοστάσια, λόγω ελλείψεων σε ανταλλακτικά αλλά και ανθρώπινο δυναμικό. Ο ΟΑΣΑ έρχεται φέτος αντιμέτωπος με πρόσθετα βάρη μεταξύ των οποία η πτώση στις πωλήσεις των εισιτηρίων, η αύξηση της εισιτηριοδιαφυγής αλλά και η επιβολή ΦΠΑ 23% στις μεταφορές.
Σύμφωνα με τις έως τώρα εκτιμήσεις εντός του 2015 έχουν πωληθεί 6%-8% λιγότερα εισιτήρια σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2014. Σημαντική πληγή, που απειλεί και τη βιωσιμότητα του συνόλου του συστήματος αστικών συγκοινωνιών της πρωτεύουσας, αποτέλεσε και η δωρεάν χρήση των μέσων για πάνω από δέκα ημέρες, που τέθηκε σε ισχύ με την επιβολή των capital controls. Υπολογίζεται – χωρίς ωστόσο να έχει γίνει ακόμη αναλυτική καταγραφή – ότι ο ΟΑΣΑ έχασε περίπου 10 εκατ. ευρώ, το παραπάνω διάστημα.
Το τρίτο μνημόνιο μάλιστα προβλέπει την αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ στο 23% από 13%, που πρακτικά επιβαρύνει τον Οργανισμό κατά 2 εκατ. ευρώ το μήνα, με δεδομένο ότι η πολιτική απόφαση ήταν να απορροφηθεί η αύξηση από τον ΟΑΣΑ. Ωστόσο η δεινή οικονομική κατάσταση των συγκοινωνιακών εταιρειών δεν είναι βέβαιο ότι θα επιτρέψει τη διατήρηση της τιμής των εισιτηρίων στα σημερινά επίπεδα. Αποτέλεσμα είναι η μετακύλιση της αύξησης του ΦΠΑ - και όχι μόνο - στον επιβάτη να είναι ένα ενδεχόμενο πλέον ορατό. Σημειώνεται, μάλιστα, ότι η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Υποδομών διεμήνυε ότι δεν είναι δυνατόν να αντεπεξέλθουν οι πάροχοι συγκοινωνιακών υπηρεσιών στο σημερινό κόμιστρο, το οποίο θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί. Οι εξαγγελίες ήθελαν κλιμακωτή τιμολόγηση για διαφορετικές ομάδες πληθυσμού, που θα επιβάρυναν τους θεωρητικώς ισχυρότερους οικονομικά και θα διευκολύνονταν οι αδύναμοι. Δεν κατέστη σαφές πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό, ούτε τα κριτήρια με τα οποία θα επιλέγονταν οι θεωρούμενοι οικονομικά «ισχυροί». Ωστόσο, ο προγραμματισμός ήθελε αυξήσεις, έστω και υπό τον μανδύα της αναπροσαρμογής της συνολικής τιμολογιακής πολιτικής.
Χαρά Αυγερινού