Η συγκεκριμένη τάση πάντως δεν φαίνεται να σχετίζεται μόνο με την οικονομική διείσδυση μιας ελληνικής τράπεζας, που επιδιώκει ισχυρή παρουσία στην τουρκική τραπεζική αγορά, γεγονός που από μόνο του δημιουργεί αντιδράσεις στους εθνικιστικούς κύκλους της Τουρκίας. Σχετίζεται και με μια ευρύτερη αντίδραση ενός μέρους του τουρκικού κατεστημένου σε όλες τις μεγάλες αποκρατικοποιήσεις που προωθούνται από την κυβέρνηση Ερντογάν. Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να αξιολογηθούν οι δηλώσεις του προέδρου της αρχής εποπτείας του τουρκικού τραπεζικού συστήματος (BBDK) Τεβφίκ Μπιλγκίν, ότι «δυστυχώς κάποιοι τούρκοι μάνατζερ και τραπεζίτες υποτιμούν τις δυνάμεις τους. Κατάφεραν να ξεπεράσουν κρίσεις και δυσκολίες και ακόμη δεν αξιοποιούν πλήρως τις δυνατότητές τους. Θεωρώ ότι η στάση του «πουλάω και φεύγω» δεν είναι η δέουσα». Και πρόσθεσε: «Μερικοί από τους τραπεζίτες μας γράφουν γράμματα στο BBDK στα αγγλικά. Αυτά τα πετάω στα σκουπίδια». «Μετά τις τελευταίες εξελίξεις στον κλάδο, το ποσοστό του ξένου κεφαλαίου στην (τραπεζική) αγορά έφτασε στο 28%, πρόσθεσε ο Μπιλγκίν. «Συνειδητοποιούμε όλοι ότι αυτό το ποσοστό έχει ανοδική τάση. Θα αυξηθεί και άλλο εάν κάποιες από τις μεγάλες τράπεζές μας αποφασίσουν να ακολουθήσουν το ίδιο μονοπάτι. Παρακολουθούμε την κατάσταση, αλλά δεν είμαστε αναστατωμένοι. Το τραπεζικό μας σύστημα είναι ισχυρό και σταθερό και όσο συνεχίζεται η εμπιστοσύνη και η σταθερότητα σε αυτό, δεν υπάρχει λόγος για ανησυχίες». Οι δηλώσεις αυτές, εάν αντιμετωπιστούν με ψυχραιμία, μοιάζουν περισσότερο με σύσταση προς τους εγχώριους τραπεζίτες να διατηρήσουν τον τουρκικό χαρακτήρα του τραπεζικού συστήματος, παρά μια επίθεση στα ξένα συμφέροντα που επενδύουν σε μια αγορά με μεγάλες αναπτυξιακές προοπτικές. Περισσότερες ανησυχίες πρέπει ίσως να προκαλεί η απόφαση της Τουρκικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς (SBK) να παραπέμψει στον εισαγγελέα τον Πρόεδρο της Finansbank, Χουσνί Οζγεγκίν για ποινικό αδίκημα με την κατηγορία ότι χρησιμοποίησε εσωτερική πληροφόρηση κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων που έγιναν το 2001 για την πώληση της Finansbank στην BNP Paribas, προκειμένου να επωφεληθεί χρηματιστηριακά από την άνοδο της τιμής της μετοχής, που στη συνέχεια κατέρρευσε μετά την αποτυχία των συνομιλιών. Η χρονική συγκυρία που επελέγη μπορεί να είναι και τυχαία, αλλά ίσως να δηλώνει την πρόθεση των αρμόδιων τουρκικών αρχών να περάσουν ένα σαφές μήνυμα ότι δεν θα μείνουν άπραγες στο ξεπούλημα των τουρκικών επιχειρήσεων, που τείνει να γίνει μόδα στη γείτονα. Το θέμα είναι ότι σε ενδεχόμενο διεξαγωγής ερευνών μπορεί πράγματι να καθυστερήσει η έγκριση που απαιτείται από τις τουρκικές αρχές για την τελική εξαγορά. Όπως και να έχει το ζήτημα, οφείλουμε να αναμένουμε για περισσότερες ενδείξεις προκειμένου να αποκομίσουμε ένα σαφές συμπέρασμα για τις τάσεις που διαμορφώνονται στην Τουρκία. Και δεν πρέπει να βιαζόμαστε να εντάξουμε τις εξελίξεις στο παιχνίδι των ελληνοτουρκικών διαφορών, καθώς το ζήτημα- όπως άλλωστε και τα περισσότερα ζητήματα, πολιτικά και οικονομικά στην Τουρκία- φαίνεται να είναι περισσότερο εσωτερικό παρά ελληνοτουρκικό. Μ. Ρούσσος