Εκπρόσωποι όλων των συστημικών τραπεζών ανακοίνωσαν πως εισηγούνται δέκα αλλαγές στον νόμο Κατσέλη, προκειμένου να γίνουν αυστηρότερα τα κριτήρια υπαγωγής σε αυτόν.

Οι αλλαγές, όπως σημειώνπυν αποσκοπούν στην αποκάλυψη των στρατηγικών κακοπληρωτών, που εκτιμάται ότι έχουν βρει καταφύγιο στον νόμο, αξιοποιώντας παράλληλα το «πάγωμα» των αναγκαστικών μέτρων, όπως οι πλειστηριασμοί ακινήτων, που είχε επιβληθεί επί σειρά ετών.

Οι αλλαγές που εισηγούνται οι τράπεζες περιλαμβάνονται:

* Άρση του τραπεζικού απορρήτου, κατά το πρότυπο του εξωδικαστικού μηχανισμού, για όσους έχουν κάνει αίτηση υπαγωγής στον νόμο Κατσέλη. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκεται να εντοπιστούν οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, οι οποίοι ενώ έχουν οφειλές σε μία ή δύο τράπεζες, διατηρούν καταθέσεις σε άλλο πιστωτικό ίδρυμα ή διαθέτουν ακίνητη περιουσία, την οποία σκοπίμως αποκρύπτουν.

* Θέσπιση της εξωδικαστικής διευθέτησης, ως υποχρεωτικό βήμα πριν η υπόθεση να φτάσει στο δικαστήριο. Η αίτηση αυτή θα υποβάλλεται από τις τράπεζες ή τον οφειλέτη στην πλατφόρμα του εξωδικαστικού μηχανισμού, αλλά ως ειδικός διαμεσολαβητής θα ενεργεί δικαστικός, ο οποίος θα την επικυρώνει εφόσον οι δύο πλευρές καταλήξουν σε συμφωνία.

* Άρση της δυνατότητας να παίρνει κάποιος αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων, με την υποβολή και μόνο της αίτησης υπαγωγής στον νόμο, αλλά και ο έλεγχος της δυνατότητας να υποβάλει πέραν της μιας αίτησης ή αντίστοιχα να παραιτείται από τις αιτήσεις. Η πρόταση αποσκοπεί στο να περιοριστεί το φαινόμενο της υποβολής αιτήσεων, με μοναδικό κριτήριο ο οφειλέτης να επωφεληθεί της προσωρινής προστασίας που προβλέπει ο νόμος.

* Ορισμός αρμόδιου δικαστηρίου που θα εκδικάσει την υπόθεση, με βάση την κύρια κατοικία του οφειλέτη. Με τον τρόπο αυτό επιδιώκεται να περιοριστεί το φαινόμενο εκούσιας επιλογής του δικαστηρίου από τον οφειλέτη, που έχει οδηγήσει σε συσσώρευση αιτήσεων στα δικαστήρια που θεωρείται ότι διάκεινται ευνοϊκά στους δανειολήπτες (π.χ. ειρηνοδικεία στην περιφέρεια) έναντι αυτών που θεωρούνται αυστηρότερα (π.χ. Ειρηνοδικείο Αθήνας).

* Κατάργηση της τριετίας βάσει της οποίας διαγράφονται τα χρέη από καταναλωτικά δάνεια ή κάρτες. Οι τράπεζες ζητούν σε περίπτωση που εκτός από τα χρέη σε καταναλωτικά δάνεια και κάρτες έχει ρυθμιστεί και το στεγαστικό δάνειο, η διαγραφή της οφειλής από τα υπόλοιπα χρέη να γίνεται με την αποπληρωμή του στεγαστικού δανείου, δηλαδή έως τα είκοσι χρόνια.

* Αυστηροποίηση των κριτηρίων για όσους σταματούν να εξυπηρετούν τη ρύθμιση. Ο νόμος επιτρέπει στις τράπεζες να κινήσουν διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης εάν ο δανειολήπτης καθυστερήσει επί τρίμηνο την πληρωμή της δόσης. Για να αρθεί, όμως, η προστασία και να κινηθούν διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης θα πρέπει να υπάρξει απόφαση δικαστηρίου, η οποία να ακυρώνει την προηγούμενη, μια διαδικασία που θεωρείται χρονοβόρος και οι τράπεζες ζητούν την επίσπευσή της.