Σε χθεσινή σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Μαξίμου με τη συμμετοχή υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Πάνου Σκουρλέτη και του υπουργού Επικρατείας Αλέκου Φλαμπουράρη όπως και εκπροσώπων της αντιπροεδρίας της κυβέρνησης και του υπουργείου Οικονομικών, της ΔΕΗ και της διοίκησης της Λάρκο εκτιμήθηκε η συνολικότερη κατάσταση της εταιρίας, χωρίς να ληφθεί κάποια ουσιαστική απόφαση που να δίνει διέξοδο στο θέμα που έχει προκύψει και λύση στο πρόβλημα βιωσιμότητας που αντιμετωπίζει.
Σε ό, τι αφορά στις κρατικές ενισχύσεις, αποφασίστηκε ότι το ελληνικό δημόσιο θα στηρίξει την διοίκηση της Λάρκο που από το 2014 έχει προσβάλλει την απόφαση της ΕΕ περί κρατικών ενισχύσεων στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Το σκεπτικό αυτής της απόφασης, στηρίζεται στο γεγονός ότι από τα τρία δάνεια που έλαβε η επιχείρηση την περίοδο 2008-201 με κρατικές εγγυήσεις τα δύο ύψους 95,5 εκατ. ευρώ έχουν αποπληρωθεί και έχουν επιστραφεί και οι κρατικές εγγυήσεις, ενώ το τρίτο που δόθηκε από την Αγροτική Τράπεζα εξυπηρετείται κανονικά προς την Τράπεζα Πειραιώς όπου έχει μεταβιβαστεί το χαρτοφυλάκιο της Αγροτικής.
Σε ό, τι αφορά στα 45 εκατ. ευρώ από την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, στην οποία συμμετείχε κατά το μέρος που της αναλογεί και η Εθνική Τράπεζα, η κυβέρνηση φαίνεται να προχωράει έχοντας αποδεχτεί τον κίνδυνο της επιβολής προστίμου, το οποίο θεωρεί όμως ότι θα είναι περιορισμένο.
Για το θέμα της τιμής του ρεύματος και των ανεξόφλητων οφειλών προς τη ΔΕΗ ύψους άνω των 200 εκατ. ευρώ φαίνεται επίσης ότι επικράτησε η λογική του «ροκανίζουμε το χρόνο». Παρά την επείγουσα κατάσταση που διαμορφώνεται με αυτή την ζωτικής σημασίας για τη βιωσιμότητα της Λάρκο εκκρεμότητα, αλλά και της ΔΕΗ προς την οποία οι οφειλές προσαυξάνονται με περίπου 5 εκατ. το μήνα, λύση θα αναζητηθεί μετά την απόφαση της Διαιτησίας στην οποία έχουν προσφύγει οι δύο εταιρίες για την ρύθμιση των οφειλών της περιόδου 1/7/2010 έως 31/12/2013, που αναμένεται μέσα στο Μάρτιο.
Μέσα στο Μάιο, τέλος, ολοκληρώνεται το μπίζνες πλαν που καταρτίζει αυτή την περίοδο η νέα διοίκηση της Λάρκο, το οποίο δεν περιλαμβάνει πάντως είσοδο στρατηγικού επενδυτή.
Στο μεταξύ η οικονομική κατάσταση της εταιρίας επιβαρύνεται περαιτέρω, καθώς τα πολύ χαμηλά επίπεδα τιμών του νικελίου στη διεθνή αγορά καθιστούν ιδιαίτερα ζημιογόνο το κόστος παραγωγής της εταιρίας επιβαρύνοντάς τη με ζημιές ύψους 8 εκατ. ευρώ το μήνα.
Χ.Λ.