Ενδεικτικά με βάση όσα αναφέρει το Ινστιτούτο Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης (ΙΕΝΕ) στην ειδική Έκθεση που εκπόνησε το επιτελείο του Ινστιτούτου τις τελευταίες εβδομάδες για τις δυνατότητες εκμετάλλευσης του δυναμικού υδρογονανθράκων που αποδεδειγμένα διαθέτει η Ελλάδα, “τα ΕΛΠΕ φέρεται να έχουν λάβει την απόφαση στα θαλάσσια «οικόπεδα» «μπλοκ 10», «Ιόνιο» και «Δυτικά της Κρήτης» και «Νοτιοδυτικά της Κρήτης» να υλοποιήσουν τα ερευνητικά τους προγράμματα με βάση τις συμβατικές τους υποχρεώσεις. Για τα δύο πρώτα που βρίσκονται στο Ιόνιο Πέλαγος, σύμφωνα με εκτιμήσεις της ΕΔΕΥ, φέρονται να υπάρχουν ελπιδοφόροι στόχοι με αξιόλογες ποσότητες φυσικού αερίου. Ωστόσο, η αποσαφήνιση της γεωλογικής εικόνας προϋποθέτει περαιτέρω γεωφυσικές έρευνες, κάτι που τα ΕΛΠΕ ξεκίνησαν ήδη να πραγματοποιούν με την εκτέλεση σεισμικών καταγραφών” σημειώνει το ΙΕΝΕ.
“Αναφορικά με την Energean, πηγές της εταιρείας σημειώνουν ότι έχουν μπει ξανά στο στόχαστρο οι δύο πλέον ώριμες παραχωρήσεις στο Κατάκολο και τα Ιωάννινα” σημειώνει το ΙΕΝΕ και τονίζει”: “Για την ακρίβεια εξετάζονται πιθανοί στόχοι φυσικού αερίου. Στο πρώτο μπλοκ, όμως, αν και οι ποσότητες υδρογονανθράκων μπορούν άμεσα να αντληθούν και να ξεκινήσει η παραγωγή εντούτοις παραμένει σε εκκρεμότητα πάνω από δύο χρόνια η έγκριση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Παράλληλα, οι ατέρμονες γραφειοκρατικές διαδικασίες, οι καθυστερήσεις και η απουσία ενός κεντρικού σχεδιασμού που θα επιβάλλει fast track διαδικασίες για την πραγματοποίηση, τουλάχιστον των ερευνών σε περιοχές με ενδείξεις κοιτασμάτων, προβληματίζουν έντονα τους πετρελαϊκούς κολοσσούς, οι οποίοι διαπιστώνουν την ελληνική πραγματικότητα που λειτουργεί ως τροχοπέδη στις επενδυτικές τους επιδιώξεις. Πρόσφατο και τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί το έργο έρευνας και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στις θαλάσσιες περιοχές «Δυτικά» και «Νοτιοδυτικά της Κρήτης», το οποίο έχει αναλάβει η κοινοπραξία Τotal-ΕxxonMobil-EΛΠΕ. Το έργο έχει μείνει στάσιμο, για την ακρίβεια δεν έχει προχωρήσει ούτε στο στάδιο των προκαταρκτικών ερευνών, εξαιτίας των συνεχόμενων δικαστικών κωλυμάτων, που έχουν προκύψει από δικαστικές προσφυγές οικολογικών οργανώσεων14 .
“Τώρα πρέπει να εξετάσουμε πού είμαστε και να συνεχίσουμε με τα σωστά βήματα. Ακούω για επανεκκίνηση των ερευνών υδρογονανθράκων, αλλά αυτές οι έρευνες δεν είχαν σταματήσει ποτέ. Δεν μπορεί ο πρωθυπουργός να ανακαλύπτει τον τροχό. Από το 2011 έγινε η επανεκκίνηση των ερευνών και την περίοδο 2015-19 δόθηκαν άδειες σε μεγάλες εταιρείες και υπήρξε εξέλιξη. Αντίθετα τα τελευταία δύο χρόνια, υπήρχαν αρνητικά μηνύματα για τους υδρογονάνθρακες με κορυφαία την δήλωση του Υπουργού Επενδύσεων που είπε ότι δεν μας ενδιαφέρουν οι υδρογονάνθρακες. Με αυτόν τον τρόπο, υπάρχει ο κίνδυνος για κάποιους επενδυτές να φύγουν, όπως έφυγε η ισπανική Repsol, την ίδια ώρα που όλες οι επιστημονικές ενδείξεις που συσσωρεύονται επί πολλά χρόνια είναι θετικές για την ύπαρξη υδρογονανθράκων στη χώρα” προσέθεσε ο κ. Γρηγορίου.
Η αξία
“Η δυνητική αξία των αποθεμάτων φυσικού αερίου της Ελλάδας υπερβαίνει τα €250 δισ” αναφέρει το ΙΕΝΕ. Είναι ποσό που και η ΕΔΕΥ έχει καταγράφει σε ανακοινώσεις της με αιχμή τις (2D) δισδιάστατες έρευνες που ολοκληρώθηκαν πριν λίγους μήνες στο Ιόνιο”. “Βάσει των στοιχείων που παρουσιάζονται στην παρούσα Έκθεση, αλλά και γενικότερα, προκύπτει αβίαστα ότι η Ελλάδα διαθέτει συγκεκριμένα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, παράγει σήμερα μια μικρή ποσότητα πετρελαίου στον Πρίνο και σύντομα θα παράγει σε μία ακόμα γεωγραφική περιοχή, στο Κατάκολο, στην Πελοπόννησο. Γεωλογικά και γεωφυσικά δεδομένα συνηγορούν στο συμπέρασμα ότι η χώρα διαθέτει ορισμένα αξιόλογα κοιτάσματα υδρογονανθράκων, τα οποία, όμως, πρέπει να ερευνηθούν περαιτέρω με σεισμικές και γεωτρητικές μεθόδους προκειμένου να υπολογισθεί και εκτιμηθεί με ακρίβεια το μέγεθός τους και η αποληψιμότητά τους. Θα απαιτηθεί, όμως, χρόνος, πολιτική βούληση, σταθερό αδειοδοτικό περιβάλλον, μακρόπνοη και συνεπής στρατηγική, σημαντικές επενδύσεις (οι οποίες προέρχονται αποκλειστικά από τις εταιρείες) και συστηματική ερευνητική προσπάθεια σε πολλές περιοχές της χώρας, ώστε αφενός να αποκτήσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα για το πραγματικό δυναμικό του υδρογονανθρακικού μας πλούτου και αφετέρου να ξεκινήσει παραγωγή, όπου αυτό καταστεί εφικτό.”
Γιώργος Αλεξάκης
