Ενδεικτικά αναφέρεται ότι στις πλημμύρες στη Ρόδο το Νοέμβριο του 2013 η ασφαλιστική αγορά είχε μόνο 93 ζημίες και συνολικές απαιτήσεις ύψους € 3,4 εκατ., στο σεισμό της Κεφαλονιάς τον Ιανουάριο του 2014 οι ασφαλιστικές εταιρείες κατέγραψαν μόλις415 ζημίες και συνολικές απαιτήσεις ύψους € 7,8 εκατ. και στις πλημμύρες της Αθήνας τον Οκτώβριο του 2014 οι ασφαλιστικές αποζημίωσαν μόνο 1.170 ζημίες με συνολικές απαιτήσεις ύψους € 4,3 εκατ.
Επίσης από τις βροχοπτώσεις, πλημμύρες, ανεμοστρόβιλους, που έπληξαν την Ελλάδα το διάστημα από 20 έως 23 Οκτωβρίου 2015, σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος (ΕΑΕΕ) δηλώθηκαν μόλις 595 ζημιές σε οικίες, καταστήματα κ.λ.π, με τις αποζημιώσεις που κατέβαλαν οι ασφαλιστικές εταιρείες να ανέρχονται στα 11 εκατ. ευρώ, και 470 ζημιές σε αυτοκίνητα με το προβλεπόμενο ποσό αποζημιώσεων να ξεπερνά τις 770.000 ευρώ.
Τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν ότι πολύ λίγοι είναι οι πολίτες που επιλέγουν να σφαλίσουν τις περιουσίες τους έναντι φυσικών καταστροφών.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι περιουσίες αυτές χάθηκαν σε μια τέτοια οικονομική συγκυρία για τη χώρα μας, που ούτε οι πολίτες ατομικά, μπορούν να αντέξουν το βάρος, ούτε το ελληνικό κράτος μπορεί να καλύψει το κόστος. Η απουσία ασφάλισης έχει δηλαδή πολλαπλασιαστική αρνητική επίδραση στην ανάπτυξη.
Τι προτείνουν οι ασφαλιστές
Οι οικονομικές επιπτώσεις από τις φυσικές καταστροφές κυρίως από το σεισμό, μπορεί να τινάξουν στον αέρα τον κρατικό προϋπολογισμό, και για τον λόγο αυτό στα περισσότερα ευρωπαϊκά μέσω της συνεργασίας δημοσίου και ιδιωτικού τομέα θεσπίζονται σχήματα υποχρεωτικής κάλυψης έναντι των φυσικών καταστροφών με την εμπλοκή ασφαλιστών και αντασφαλιστών. Η καθολική συμμετοχή των ιδιοκτητών ακινήτων σε αυτά τα σχήματα έχει ως αποτέλεσμα το ασφάλιστρο να είναι πολύ προσιτό.
Τι ισχύει στην Ελλάδα;
Όπως είπε μιλώντας στην ετήσια τακτική γενική συνέλευση της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος ο πρόεδρος της κ. Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου, πολύ μικρό ποσοστό των κτιρίων, μόνο το 10%, είναι ασφαλισμένο έναντι του σεισμού στην Ελλάδα της κρίσης.
Η ιδέα ενός σχήματος υποχρεωτικής ασφάλισης για το σεισμό υπό τα πρότυπα των άλλων χωρών αντιμετωπίζεται ως προσπάθεια επιβολής ενός ακόμα «χαρατσιού», χωρίς κανένας να σκέφτεται ποια θα είναι η κατάσταση εάν –ο μη γένοιτο- σε αυτή την οικονομική συγκυρία χτυπήσει τη χώρα ένας σεισμός. Προτιμούμε να «χτυπήσουμε ξύλο»…
Αντί οι ανασφάλιστοι πολίτες μετά από κάθε φυσική καταστροφή να ζητούν χρήματα από ένα Κράτος που δεν έχει, μήπως η υποχρεωτική κατ’ ελάχιστο ασφάλιση σεισμού έναντι πολύ χαμηλού ασφαλίστρου προστατεύει πρώτα από όλα τους ίδιους τους αδύναμους; Μήπως αυτό είναι κοινωνική πολιτική με μεγάλη ευαισθησία, έριξε το «καρφί» του ο κ. Σαρρηγεωργίου.