Η κινητήριος δύναμη, το καύσιμο κάθε οικονομίας με αναπτυξιακό προσανατολισμό είναι οι επενδύσεις. Δίχως κεφάλαια καμία αγορά δεν κινείται, ούτε η ελληνική.
Εξυπακούεται ότι, η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης αποτελεί το «Α» και το «Ω» ώστε να πάρει μπροστά η οικονομία. Η κεντρική στρατηγική, ο άρτιος σχεδιασμός, οι βασικές προτεραιότητες και οι μακρόπνοες στοχεύσεις αποτελούν τους κύριους άξονες άσκησης πολιτικής για κάθε παραγωγικό υπουργείο, ώστε να κινητοποιήσει τους επενδυτές, Έλληνες και ξένους, να τοποθετηθούν στη χώρα με νέα κεφάλαια.
Κοινή στόχευση όλων θα πρέπει να αποτελέσει η εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής υπεραξίας κάθε επένδυσης, προς όφελος τόσο των ιδίων των επενδυτών, όσο και της οικονομίας και της κοινωνίας μας κατά συνέπεια.
Από τι όμως εξαρτάται η απόδοση μιας επένδυσης; Εκτός βέβαια από το ευρύτερο μακροοικονομικό περιβάλλον, τον τρόπο λειτουργίας των δομών του κράτους και το κλίμα που επικρατεί σε κάθε οικονομία, η επενδυτική υπεραξία αναμφίβολα καθορίζεται και από το ρίσκο που αναλαμβάνει ο εκάστοτε επενδυτής. Η «διαβάθμιση» του ρίσκου εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από τον ανταγωνισμό, τον συναλλακτικό ή συναλλαγματικό κίνδυνο, την υποδοχή που θα έχει από τον καταναλωτή το προϊόν για το οποίο διενεργείται η επένδυση, καθώς και από τυχόν έκτακτα γεγονότα, όπως η πολιτική αστάθεια, ανατροπές στον κλάδο όπου επικεντρώνεται η επένδυση και άλλοι αστάθμητοι παράγοντες όπως ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο ή ένα καταστροφικό γεγονός.
Αυτό που στην Ελλάδα δυστυχώς λίγοι επιχειρηματίες αντιλαμβάνονται, είναι ότι η ασφαλιστική αγορά λειτουργεί ως «σύμμαχος» του επενδυτή στην προσπάθειά του να ελέγξει και να μειώσει το ρίσκο που αναλαμβάνει. Με ποιόν τρόπο; Ο εκάστοτε επενδυτής θα πρέπει πρωταρχικά να αντιληφθεί και να κατανοήσει την έκθεσή του στους κινδύνους που εγκυμονούν και τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να τους διαχειριστεί αποτελεσματικά. Η ολιστική αντιμετώπιση και κατ’ επέκταση η ασφάλιση των ποικιλότροπων κινδύνων μπορεί ενδεικτικά να αφορά τις πιστώσεις και/ή τις εγγυήσεις τις οποίες λαμβάνει, τις τυχόν χρηματικές απώλειες, τα μεταφερόμενα εμπορεύματα, τις υποδομές και εν γένει την αξία των περιουσιακών του στοιχείων, τη γενική αστική ευθύνη ή την αστική ευθύνη προϊόντων και την επαγγελματική του ευθύνη, το προσωπικό του, όπως και τυχόν ζημιές από μια κυβερνοεπίθεση.
Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι οι επιχειρηματικοί κίνδυνοι «κοστίζουν» ετησίως περί το 1,4 με 1,6 δισ. ευρώ σε ασφάλιστρα. Πριν ωστόσο κάποιος βιαστεί να χαρακτηρίσει το ποσό αυτό υψηλό, καλό είναι να γνωρίζει ότι υπό συνθήκες ομαλότητας στην οικονομία, τις οποίες η χώρα μας δυστυχώς δεν έχει ακόμη εξασφαλίσει, όπως και με ισχυρότερη ασφαλιστική συνείδηση του Έλληνα επιχειρηματία, το μέγεθος της ασφαλιστικής μας αγοράς θα έπρεπε είναι το διπλάσιο ή και το τριπλάσιο. Η είσοδος νέων ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα, είναι βέβαιο ότι θα εκτινάξει στα ύψη τα ασφαλιζόμενα κεφάλαια, την παραγωγή ασφαλίστρων αλλά και τις αποζημιώσεις.
Η γενική οικονομική καχεξία την οποία βιώνει η χώρα λόγω των μνημονίων έχει, μοιραία, υποβαθμίσει την έννοια της ασφάλισης. Εφόσον όμως επιστρέψουμε στην ομαλότητα και την κανονικότητα και ανακάμψουν πλήρως οι επενδύσεις, η ασφαλιστική αγορά θα κληθεί να αναβαθμίσει τη θέση της στο επενδυτικό σκηνικό της χώρας.
Κομβικός αναμένεται να είναι στην εξέλιξη αυτή ο ρόλος των μεσιτών ασφαλίσεων, των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών δηλαδή που στη διαπραγμάτευση μεταξύ ασφαλιστικής εταιρείας και επενδυτή, στέκονται από την πλευρά του επενδυτή, προασπίζοντας ως εξειδικευμένοι σύμβουλοι τα συμφέροντά του.
Κομβικός θα είναι επίσης, σε θεσμικό επίπεδο, και ο ρόλος του ΣΕΜΑ (Σύνδεσμος Ελλήνων Μεσιτών Ασφαλίσεων), που κλείνοντας φέτος 30 χρόνια από την ίδρυσή του, έχει όλη την απαιτούμενη εμπειρία και γνώση να παρέμβει στα κέντρα λήψης αποφάσεων διεκδικώντας κίνητρα για την τόνωση του θεσμού της ιδιωτικής ασφάλισης, όπως και βελτιώσεις στο ισχύον νομοθετικό πλαίσιο για τη «διόρθωση» χρόνιων αδικιών σε βάρος του κλάδου, ενώ σε κάθε περίπτωση σε προτεραιότητα θα θέσει και την ανάληψη πρωτοβουλιών προς τόνωση της ασφαλιστικής συνείδησης του Έλληνα επιχειρηματία.
Διότι κάθε «σοφός» επιχειρηματίας πρέπει έχει και ασφαλιστική συνείδηση!