Σύμφωνα με την έρευνα, καταγράφονται στρεβλώσεις σε σχέση με το χρόνο αποπληρωμής των προμηθευτών αλλά και δυσκολία εισόδου τους στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Ειδικά οι προμηθευτές αντιμετωπίζουν δυσκολία στη διαμόρφωση δικτύου διανομής σε πανελλαδικό επίπεδο, λόγω της έλλειψης οικονομικά φερέγγυων και εμπορικά βιώσιμων συνεργατών, της ύπαρξης αποκλειστικών αντιπροσώπων σε ορισμένες περιπτώσεις αλλά και λόγω της γεωγραφικής ιδιαιτερότητας της χώρας (π.χ. μεγάλος αριθμός νησιών).

Επιπλέον έρχονται αντιμέτωποι με ψηλό κόστος εισόδου στα ράφια των σούπερ μάρκετ (listing/entrancefees) καθώς και τον περιορισμένο χώρο στο ράφι λόγω των «musthave» προϊόντων (συμφωνίες για πλανογράμματα στην κατηγορία αναψυκτικών), αλλά και λόγω των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας.

Τέλος αναγκάζονται σε μεγάλη δαπάνη διαφήμισης, ειδικά σε τομείς όπου έχουν ισχυρή θέση κάποιες εταιρίες.

Αυτά, όλα, εκτιμάται ότι τελικά αποτυπώνονται σε αυξημένες τελικές τιμές κι έτσι το συνολικό ελληνικό καλάθι συγκριτικά με το μέσο όρο άλλων χωρών της ΕΕ είναι ακριβότερο κατά 5,9% στα τρόφιμα και μη αλκοολούχα το 2018.

Στην κατηγορία Τρόφιμα, ο δείκτης του επίπεδου τιμών ήταν στο 104,9% για την Ελλάδα, ο δείκτης επιπέδου τιμών για τις επιμέρους κατηγορίες που εμπίπτουν στην κατηγορία «Τρόφιμα» διαμορφώθηκαν ως εξής: Ψωμί και Δημητριακά (114,5%), Κρέας (91,5%), Ψάρι (107,1%), Γάλα, τυρί και αυγά (134,2%), Έλαια & λίπη (118,7%), Φρούτα, Λαχανικά, Πατάτες (82,7%) και Άλλα τρόφιμα (139,1%).Εξαίρεση αποτελούν οι κατηγορίες Φρούτα, Λαχανικά, Πατάτες και Κρέας.

Γιώργος Αλεξάκης