«Αναφέρθηκα πρόσφατα στο “αμήχανο μεσοδιάστημα” μεταξύ απραγίας και επανεκκίνησης. Θέτω και μια άλλη σημαντική παράμετρο: τη διαχείριση των προσδοκιών! Ο τουριστικός κόσμος, όσο μπαίνει περισσότερο στην παραδοσιακή τουριστική περίοδο και συνειδητοποιεί ότι έσοδα δε φαίνονται στο ορατό μέλλον, ενώ παράλληλα πλησιάζει και ο χρόνος άρσης των απαγορεύσεων λειτουργίας, με ότι αυτό σημαίνει για το κόστος, τόσο περισσότερο θα πανικοβάλλεται και θα απαιτεί» ανέφερε ο κ. Ρέτσος και τόνισε τα εξής:
«Το παραδοσιακό όμως κράτος “πατερούλης”, έτσι όπως το ζήσαμε 10ετίες, δεν υφίσταται πλέον. Αποδομήθηκε βίαια τη 10ετία των μνημονίων. Άρα τι πρέπει να γίνει; Οι μεν ηγήτορες του τουριστικού τομέα να διεκδικούν ρεαλιστικά και τεκμηριωμένα και όχι μαξιμαλιστικά, η δε πολιτεία να δράσει άμεσα και ουσιαστικά, οριοθετώντας τους κανόνες και το μέγεθος των προσδοκιών, πριν αυτές γίνουν ανεξέλεγκτες. Ταχύτητα και ρεαλισμός λοιπόν! Προφανώς πρέπει να υπάρξουν άμεσα υγειονομικοί κανόνες λειτουργίας, ρεαλιστικοί και εφαρμόσιμοι, προφανώς πρέπει να στηριχτεί η βιωσιμότητα επιχειρήσεων και εργαζομένων (ρευστότητα, προγράμματα επιδότησης εργασίας και ανέργων) και προφανώς πρέπει να τονωθεί η ανταγωνιστικότητα (ΦΠΑ)».
«Και κάτι τελευταίο: όλοι κρινόμαστε καθημερινά μέσα σε αυτόν τον πόλεμο και σίγουρα θα κριθούμε στο τέλος από το αποτέλεσμα.», καταλήγει ο κ. Ρέτσος.