Όπως αναφέρεται εξομοιώνει τα μικρά σκάφη αναψυχής με μεγάλες θαλαμηγούς και επαγγελματικά σκάφη. Χαρακτηρίζεται δε ως πρόχειρη καθώς δε λαμβάνει υπόψη τα δεόμενα αυτής της μορφής τουρισμού και ατομικής αναψυχής που εισφέρει πολλά στην οικονομία της φιλοξενίας.

Η κριτική μάλιστα εστιάζεται πέρα από την ΑΑΔΕ και στο υπουργείο Ναυτιλίας που έχει την ευθύνη για τα σκάφη.

Σύμφωνα με γνώστες των όσων συμβαίνουν στα σκάφη αναψυχής δεδομένου ότι το πεδίο εφαρμογής των διατάξεων εκτείνεται και σε πλοία Σημαίας ΕΕ, Ε.Ο.Χ. και περιλαμβάνει ιδιωτικά πλοιάρια αναψυχής, επιβατηγά, φορτηγά έως και πλοία γεωτρήσεων χωρητικότητας 14.000 κόρων δημιουργούνται εύλογα τα ακόλουθα ερωτήματα.

1. Η ιδιοκτησία ιδιωτικών πλοίων αναψυχής συνιστά εκμετάλλευση υποκείμενη σε φόρο; Το τέλος πλοίων αναψυχής και ημερόπλοιων (ΤΕΠΑΗ) που θεσπίσθηκε το 2019 δεν εξαντλεί τις φορολογικές υποχρεώσεις των πλοίων αυτών;

2. Είναι συμβατή με το κοινοτικό δίκαιο η φορολόγηση ιδιωτικών πλοίων αναψυχής Σημαίας ΕΕ; (Το άρθρο 26α Ν 27/1975 αναφέρεται σε επαγγελματικά πλοία αναψυχής με σημαία ΕΕ.)

3. Η καθιέρωση ελάχιστης ετήσιας φορολογίας 200 ευρώ πολλαπλασιαζόμενη επί συντελεστή 5 ήτοι 1.000 ευρώ, για όλα τα σκάφη αναψυχής από 10 έως 120 κόρους ολικής χωρητικότητας χωρίς έκπτωση λόγω παλαιότητας εξομοιώνει τον ιδιοκτήτη μικρού σκάφους, που σύμφωνα με άλλες διατάξεις θεωρείται λέμβος και διαθέτει Άδεια Εκτέλεσης Πλόων, με τον ιδιοκτήτη θαλαμηγού 30 μέτρων. Δεν συνιστά αυτό  παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας στην ισότιμη επιβολή φορολογικών βαρών στους Έλληνες αλλά και στους πολίτες της ΕΕ;

4. Η ισόποση επιβάρυνση κάθε σκάφους αναψυχής άνω των 7,5 μέτρων χωρίς διάκριση αν πρόκειται για ιστιοπλοϊκά ή μηχανοκίνητα είναι συμβατή με τη γενικότερη πολιτική για το περιβάλλον;

5. Προβλέπεται διαδικασία μείωσης φόρου για ιδιωτικά πλοία αναψυχής που βρίσκονται σε κατάσταση ακινησίας υπό τις παρούσες συνθήκες ανήκοντα σε Έλληνες πολίτες ή πολίτες ΕΕ που ελλιμενίζουν και συντηρούν τα σκάφη τους στην Ελλάδα;

Γιώργος Αλεξάκης