Με στόχο την είσπραξη συνολικά 62 εκατ. ευρώ ετησίως το υπουργείο Οικονομικών επιχειρεί να επιβάλλει κλιμακωτή εισφορά στις ναυτιλιακές εταιρείες, οι οποίες είναι εγκαταστημένες στη χώρα, με βάση τις διατάξεις του ν. 27/1975 και διαχειρίζονται πλοία με ελληνική ή ξένη σημαία χωρητικότητας άνω των 500 κόρων.

Οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή στην ετήσια εισφορά

Πιο συγκεκριμένα την επιβολή ετήσιας εισφοράς επί του συνολικού ετήσιου ποσού εισαγόμενου συναλλάγματος εντάσσονται τα γραφεία ή υποκαταστήματα αλλοδαπών επιχειρήσεων οποιουδήποτε τύπου ή μορφής, ασχολούμενα αποκλειστικά με την εκμετάλλευση, ναύλωση, ασφάλιση, διακανονισμό αβαριών, μεσιτεία αγοραπωλησιών ή ναυπηγήσεων ή ναυλώσεων ή ασφαλίσεων πλοίων με ελληνική ή ξένη σημαία πάνω από 500 κόρους ολικής χωρητικότητας, για την περίοδο 2013 -2016. Από την εισφορά που θα κυμαίνεται μεταξύ  6% έως 10% εξαιρούνται τα επιβατηγά ακτοπλοϊκά πλοία και τα εμπορικά πλοία που εκτελούν εσωτερικούς πλόες.

Νομοτεχνικές βελτιώσεις ζητά η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής

Πάντως, η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής ζητά να υπάρξουν σήμερα Δευτέρα  νομοτεχνικές βελτιώσεις στο άρθρο 45 του κυρωτικού νόμου των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου που προβλέπει την επιβολή ετήσιας εισφοράς επί του εισαγόμενου συναλλάγματος καθώς διαπιστώνει τα εξής προβλήματα:

• Από το πεδίο εφαρμογής της ρύθμισης εξαιρούνται οι εταιρείες που ασχολούνται με τη διαχείριση πλοίων, οι οποίες αποτελούν σημαντικό ποσοστό των εγκατεστημένων στην Ελλάδα εταιρειών. Συναφώς η διάκριση μεταξύ διαχείρισης πλοίων (η οποία εξαιρείται της εισφοράς) και εκμετάλλευσης ή ναύλωσης πλοίων (οι οποίες υπάγονται στην εισφορά) είναι συχνά δυσχερής, ενώ δεν προκύπτει τι θα ισχύει στις περιπτώσεις που κάποια εταιρεία έχει λάβει άδεια εγκατάστασης τόσο για δραστηριότητες διαχείρισης όσο και για λοιπές δραστηριότητες.
• Από τη διατύπωση της προτεινόμενης ρύθμισης προκύπτει ότι η εισφορά επιβάλλεται επί του συνολικού ετήσιου ποσού εισαγόμενου συναλλάγματος. Πλην όμως, με τον ν. 3752/2009, παρέχεται πλέον η δυνατότητα κάλυψης των δαπανών και των πάσης φύσεων πληρωμών στην Ελλάδα των ανωτέρω εγκατεστημένων επιχειρήσεων και με εισαγωγή ευρώ. Παρατηρείται ότι η επιβολή της εισφοράς μόνο επί του ποσού εισαγόμενου συναλλάγματος και όχι επί του ποσού εισαγωγής ευρώ συνιστά προφανή διακριτική μεταχείριση σε βάρος των επιχειρήσεων που καλύπτουν τις δαπάνες και πληρωμές τους στην Ελλάδα με εισαγωγή συναλλάγματος αντί ευρώ.
• Από τη διατύπωση της προτεινόμενης ρύθμισης προκύπτει ότι η εισφορά επιβάλλεται μόνο επί αλλοδαπών επιχειρήσεων που έχουν εγκατασταθεί στην Ελλάδα. Δεδομένου, όμως, ότι δυνατότητα εγκατάστασης δεν παρέχεται μόνο σε αλλοδαπές, αλλά και σε ημεδαπές εταιρείες, η επιβολή εισφοράς μόνο σε αλλοδαπές εταιρείες δεν φαίνεται να βρίσκεται σε αρμονία με την ελευθερία εγκατάστασης, καθώς και με τυχόν συμφωνίες περί μη διακριτικής μεταχείρισης που περιλαμβάνονται σε διεθνείς συμβάσεις που έχει συνάψει η χώρα μας.
• - Η χρησιμοποίηση του συνολικού ετήσιου ποσού εισαγόμενου συναλλάγματος ως βάση υπολογισμού της εισφοράς δημιουργεί προβληματισμό ως προς το εάν συνιστά αξιόπιστη ένδειξη ή τεκμήριο φοροδοτικής ικανότητας, λαμβανομένου υπόψη ότι τα ποσά του εισαγόμενου εν προκειμένω συναλλάγματος δεν χρησιμοποιούνται μόνο για την κάλυψη δαπανών (το ύψος των οποίων θα μπορούσε οριακώς να συνιστά ένδειξη των εσόδων ή των κερδών τους), αλλά γενικώς για πληρωμές στην Ελλάδα τόσο για λογαριασμό των ανωτέρω εταιρειών όσο και για λογαριασμό τρίτων φυσικών ή νομικών προσώπων. Περαιτέρω, προβληματισμό δημιουργεί η επιβολή εισφοράς επί της εισαγωγής συναλλάγματος και υπό το φως της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων.
• Υπό την παραδοχή ότι το συνολικό ετήσιο ποσό εισαγόμενου συναλλάγματος συνιστά ένδειξη των εσόδων ή των κερδών των υπαγόμενων στην εισφορά εταιρειών, επισημαίνεται ότι η επιβολή εισφοράς με συντελεστές αντιστρόφως προοδευτικούς (οι οποίοι βαίνουν μειούμενοι όσο αυξάνεται το ποσό επί του οποίου επιβάλλεται η εισφορά), δημιουργεί προβληματισμό ως προς την συμβατότητά της με την αρχή της φοροδοτικής ικανότητας