Αυτό προκύπτει από έρευνα της EY που διεξήχθη μεταξύ 1.000 νέων ηλικίας 16-30 ετών, αλλά και συνεντεύξεις με στελέχη ναυτιλιακών εταιρειών και εκπροσώπους Ναυτικών Σχολών. Το πρόβλημα αφορά κυρίως στην ενδεχόμενη απασχόληση στη θάλασσα, ιδιαίτερα σε επίπεδο πληρωμάτων, αλλά εκτείνεται και στις θέσεις εργασίας στην ξηρά.

Σε ό,τι αφορά στο κατώτερο προσωπικό θαλάσσης, οι μειωμένες αμοιβές του διεθνούς ανταγωνισμού σε συνδυασμό με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου στην Ελλάδα και την ελκυστικότητα της εργασίας στον χώρο του τουρισμού, ιδιαίτερα στις νησιωτικές περιοχές, έχουν οδηγήσει στην ολοκληρωτική απαξίωση της συγκεκριμένης επαγγελματικής επιλογής. Αντίθετα, σε επίπεδο πλοιάρχων και μηχανικών, η ζήτηση από πλευράς ναυτιλιακών εταιρειών υπερκαλύπτει την προσφορά. Η απροθυμία των Ελλήνων νέων να διεκδικήσουν αυτές τις θέσεις εργασίας εντείνεται από την υποβάθμιση των Ακαδημιών Εμπορικού Ναυτικού (Α.Ε.Ν.).

Σύμφωνα με την έρευνα, οι νέοι σε σημαντικό ποσοστό αναγνωρίζουν ότι η ελληνική ναυτιλία στηρίζει την εθνική οικονομία και αποδίδουν στον κλάδο θετικά χαρακτηριστικά όπως δυναμισμό, ευρωστία, κύρος και παράδοση. Ωστόσο, ελάχιστοι αναφέρουν αυθόρμητα τη ναυτιλία ως κλάδο στον οποίο θα ήθελαν να εργασθούν.

Αντιμέτωπη με συγκεκριμένες εναλλακτικές επιλογές επαγγελματικού προσανατολισμού, η πλειονότητα κατατάσσει τις θέσεις εργασίας στη θάλασσα στην τελευταία θέση, ενώ και οι θέσεις εργασίας στην ξηρά υστερούν ως επιλογή έναντι των θέσεων εργασίας στον τουρισμό ή τα εμπορικά καταστήματα.

Με βάση τα ευρήματα της έρευνας, τα κυρίαρχα κριτήρια βάσει των οποίων αξιολογούν τις θέσεις εργασίας οι νέοι είναι το ευχάριστο περιβάλλον, η μονιμότητα και οι προοπτικές εξέλιξης. Η εργασία στη ναυτιλία, ιδιαίτερα στη θάλασσα, κατά την αντίληψη των νέων, υστερεί ως προς τα δυο πρώτα κριτήρια, ενώ οι υψηλές αποδοχές ως προς τις οποίες υπερτερεί, δε φαίνονται ικανές να αντισταθμίσουν τα αρνητικά στοιχεία.

Τα ευρήματα αυτά είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά τόσο για την ελληνική οικονομία στο σύνολό της, όσο και για τις ναυτιλιακές εταιρείες, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στις θέσεις πλοιάρχων και μηχανικών.

Η έρευνα καταλήγει σε τέσσερις δέσμες προτάσεων που θα μπορούσαν να συμβάλουν στη βελτίωση της εικόνας αυτής:

•Υιοθέτηση βέλτιστων πρακτικών από τις ναυτιλιακές εταιρείες ως προς την προσέλκυση και διαχείριση ταλέντου.

•Αποτελεσματικότερη επικοινωνία των βελτιώσεων που έχουν ήδη συντελεσθεί ως προς τις συνθήκες ζωής και εργασίας στα πλοία.

•Αναβάθμιση της ναυτικής εκπαίδευσης.

•Πρωτοβουλίες αρμοδιότητας της πολιτείας.