Το Reporter συνομίλησε για το σημαντικό αυτό ζήτημα με τη συντονίστρια σε ναυτιλιακά θέματα της Διεθνούς Ομοσπονδίας Εργαζομένων στις Μεταφορές (International Transport Workers' Federation - ITF), Jacqueline Smith, η οποία κατέδειξε ως άμεση προτεραιότητα τη λήψη πολιτικής δράσης, στη βάση και της πρόσφατης τηλεδιάσκεψης εκπροσώπων κυβερνήσεων στο Λονδίνο.
Όπως αναφέρει η κα Smith, «σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Διεθνούς Ναυτιλιακού Επιμελητηρίου (ICS), περίπου 400.000 ναυτικοί βρίσκονται είτε παγιδευμένοι στα πλοία, με τα συμβόλαιά τους να έχουν ολοκληρωθεί, είτε άνεργοι που περιμένουν με ανυπομονησία να επαναπροσληφθούν και να βγάλουν τα προς το ζην». Μάλιστα, επισημαίνει ότι «υπάρχουν ακόμη ναυτικοί, οι οποίοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε κρουαζιερόπλοια για μήνες και άλλοι σε φορτηγά πλοία, των οποίων τα συμβόλαια παρατάθηκαν, με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε αυτά για διάστημα 12-16 μηνών».
Επιδεινώνεται η ψυχική και σωματική υγεία των ναυτικών
Μιλώντας για την επίδραση της κρίσης στην ψυχική υγεία των εργαζομένων στη θάλασσα, η κα Smith τονίζει ότι «η υπάρχουσα κρίση επηρεάζει τους ναυτικούς ποικιλοτρόπως. Καθημερινά λαμβάνουμε μηνύματα από ναυτικούς, οι οποίοι αναφέρουν ότι η ψυχική και σωματική υγεία τους επιδεινώνεται λόγω της πανδημίας και της αβεβαιότητας σχετικά με την κατάληξη της σημερινής κατάστασης. Με βάση έρευνα που διενήργησε το Πανεπιστήμιο του Yale, υπό την εποπτεία της ITF Seafarers's Trust, σχετικά με την ψυχική κατάσταση των ναυτικών, μία σειρά από παράγοντες επιδρούν με αρνητικό τρόπο σε αυτήν, συμπεριλαμβανομένης της επέκτασης συμβολαίων, η οποία διατηρεί τους ναυτικούς στα πλοία επί μακρόν».
Πρέπει να ενταθούν οι προσπάθειες των κυβερνήσεων παγκοσμίως
Στην πρόσφατη συνάντηση φορέων στο Λονδίνο, περισσότερες από δώδεκα χώρες συμφώνησαν να χαλαρώσουν τις απαγορεύσεις σε λιμάνια και σύνορα για τους ναυτικούς. Αναφερόμενη στην τηλεδιάσκεψη, η εκπρόσωπος της ITF υπογραμμίζει: «Καλωσορίζουμε τη συνάντηση στο Λονδίνο. Ωστόσο, είναι ώρα οι κυβερνήσεις να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις που έλαβαν, χορηγώντας θεωρήσεις εισόδου (visa) για τη διευκόλυνση της αντικατάστασης των πληρωμάτων και τον ταχύτερο δυνατό επαναπατρισμό των ναυτικών» και προσθέτει:
«Γνωρίζουμε ότι αυτή είναι μία παγκόσμια πρόκληση, η οποία απαιτεί παγκόσμιες λύσεις. Προσπαθούμε να διασφαλίσουμε ότι οι κυβερνήσεις, οι εργοδότες και τα συνδικάτα λαμβάνουν τις συμβουλές και την υποστήριξη που χρειάζονται για να δώσουν λύση σε αυτήν την κρίση. Οι κυβερνήσεις έχουν λάβει οδηγίες σχετικά με την εφαρμογή κανονισμών, προκειμένου να μπορέσουν οι ναυτικοί να απαλλαγούν από ταξιδιωτικούς και συνοριακούς περιορισμούς, αλλά δυστυχώς παραμένουν μέρος του προβλήματος και όχι η λύση του. Παρότι, λοιπόν, βλέπουμε πρόοδο σε ορισμένες χώρες, οι περισσότερες πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους και να εξασφαλίσουν το δικαίωμα των ναυτικών να επαναπατριστούν, μετά την ολοκλήρωση των συμβολαίων τους».
Καταληκτικά, η κα Smith αναφέρει: «Έχουμε καταστήσει σαφές ότι όλες οι χώρες που με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο βασίζονται στις θαλάσσιες μεταφορές, έχουν ευθύνη και πρέπει να πράξουν τα δέοντα. Λιμάνια, αεροδρόμια και λοιποί διαμετακομιστικοί κόμβοι πρέπει να χορηγήσουν θεωρήσεις εισόδου και να άρουν άμεσα τους συνοριακούς περιορισμούς για τους ναυτικούς. Οι κυβερνήσεις καλούνται να στηρίξουν την ενίσχυση των εμπορικών πτήσεων για τη μετάβαση των ναυτικών προς και από τα πλοία. Τέλος, αν οι κυβερνήσεις επιμείνουν στις βίζες, πρέπει να διασφαλίσουν ότι δίνεται προτεραιότητα στους ναυτικούς και τα γραφεία σε πρεσβείες και προξενεία μπορούν να τους εξυπηρετήσουν».
Γιώργος Γεωργίου