Η Μαρία Τσάκου ήταν ευρύτερα γνωστή κυρίως για την πολιτική της δραστηριότητα αν και λάτρευε το επάγγελμά της και ολόκληρο τον κλάδο της Ναυτιλίας, την ελληνική ναυτοσύνη.
Ήταν αρθρογράφος του Reporter.gr για σειρά ετών, ασχολούμενη κυρίως με οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα. Έγραφε με πολύ διακριτικό χιούμορ και έδινε σημασία στην ακρίβεια των στοιχείων και στην ορθότητα της περιγραφής των γεγονότων.
Συνιδρύτρια του διαδικτυακού ραδιοφωνικού σταθμού, Amagi (η λέξη σημαίνει «Ελευθερία») υπηρετούσε καθημερινά την ιδέα ότι η πρόοδος και η χειραφέτηση επέρχονται μέσα από την ελεύθερη ενημέρωση, την κατάρτιση και την εκπαίδευση.
Σπούδασε νομικά στο Λονδίνο όπου μετακόμισε σε ηλικία δεκαεπτά ετών, ώστε να προετοιμαστεί για τις εισαγωγικές εξετάσεις στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.
Μετά την αποφοίτησή της συνέχισε τις σπουδές της στο Ινστιτούτο Ναυτικού Δικαίου του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον. Έλαβε το μεταπτυχιακό τίτλο της το 1993 και από την επόμενη χρονιά άρχισε να εργάζεται στις οικογενειακές επιχειρήσεις.
Οι τομείς που ειδικεύτηκε ήταν η χρηματοδότηση, οι συμβάσεις, τα ναυτικά ατυχήματα και οι απαιτήσεις από και κατά τρίτων, και οι ναυτασφαλίσεις.
Υπήρξε ειδική γραμματέας του ΔΣ της HELMEPA (Ελληνική Ένωση Προστασίας Θαλασσίου Περιβάλλοντος) καθώς και μέλος του Διεθνούς Κέντρου Ναυτικής Έρευνας και Παράδοσης του Ιδρύματος «Μαρία Τσάκος».
Υπήρξε υποψήφια βουλευτής με τη Δράση και το Ποτάμι.
Ανάρτηση για την απώλεια της Μαρίας Τσάκου έκανε και ο Ευάγγελος Βενιζέλος:
"Είχαμε συμφωνήσει με τη Μαρία Τσάκου να βρεθούμε αμέσως μετά την άρση των μέτρων λόγω πανδημίας. Μια εκκρεμότητα που δεν θα κλείσει ποτέ. Ήταν συνεπής στις διαδικτυακές επαφές, αλλά δεν την ικανοποιούσαν τα υποκατάστατα. Η Μαρία έφυγε με την ταχύτητα με την οποία συνελάμβανε μια ιδέα και ενθουσιαζόταν. Με μια τελική ανατρεπτική κίνηση πήγε ξαφνικά, γρήγορα, πρόωρα στην άλλη σφαίρα. Μεγάλη Πέμπτη, με έναν συμβολισμό παράδοξο για τον φιλελεύθερο ορθολογισμό και κοσμοπολιτισμό της. Πολύ φυσικό όμως για την ευγένεια και την καλοσύνη της, για τα πλούσια αισθήματά της, το ενδιαφέρον της για τα δημόσια πράγματα, δηλαδή για τον άλλο και τα προβλήματά του. Αφήνει στους δικούς της ανθρώπους και στους πολλούς φίλους της την αύρα της δικής της αισθητικής, την τελείως προσωπική αντίληψή της για το τι είναι σήμερα κοινωνικός ακτιβισμός. Η συχνότητα στην οποία εξέπεμπε η Μαρία θα είναι πάντα ανοικτή".
