Ένα πολύ σαφές παράδειγμα της συνεχιζόμενης ισχύος της οικογενειακής επιχείρησης στη ναυτιλία καταδείχθηκε στη συζήτηση πάνελ του Singapore Maritime Foundation (SMF) New Year Conversations 2023.
Πρόεδρος του πάνελ ήταν ο Andreas Sohmen-Pao, Πρόεδρος του Ομίλου BW, τρίτης γενιάς εφοπλιστής που διοικεί έναν όμιλο που συνδυάζει ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς, ένα μοντέλο που επίσης προτιμούν πολλοί Έλληνες οικογενειακοί πλοιοκτήτες. Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ότι ο Sohmen-Pao δεν ήταν ο μόνος εφοπλιστής οικογενειακής επιχείρησης στο πάνελ.
Στο πάνελ συμμετείχε επίσης ο Alex Hartnoll, Head of Business Transformation, X-Press Feeders. Ο Alex είναι το νεότερο μέλος της οικογένειας Hartnoll που ίδρυσε την X-Press Feeders πριν από περίπου 51 χρόνια στη Σιγκαπούρη και διατηρεί τον έλεγχο αυτού που έχει γίνει ένας από τους μεγαλύτερους τροφοδότες εμπορευματοκιβωτίων παγκοσμίως, με συνδυασμό οικογενειακής και εταιρικής διαχείρισης.
Ένα άλλο γνωστό όνομα της ναυτιλιακής οικογένειας που εμφανίστηκε ήταν ο Edward Koo, Chief Operating Officer του TCC Group. Η TCC Group ιδρύθηκε από την οικογένεια Koo πριν από περισσότερα από 100 χρόνια.
Ο Frederik Guttormsen εκπροσωπούσε έναν άλλο οικογενειακό ναυτιλιακό όμιλο, τον IMC Industrial Group. Ο Guttormsen είναι Διευθύνων Σύμβουλος Shipping για την IMC, η οποία ανήκει στην οικογένεια Tsao, και της οποίας ο Fredrick Tsao δεύτερης γενιάς είναι πρόεδρος.
Δεδομένης της σύνθεσης του πάνελ ήταν σχεδόν αναπόφευκτο ότι κάποια στιγμή η συζήτηση θα στραφεί στην οικογενειακή ιδιοκτησία των ναυτιλιακών επιχειρήσεων έναντι του μοντέλου εισαγωγής ναυτιλιακών εταιρειών στα διεθνή χρηματιστήρια.
Σύγκριση
Σε συζητήσεις για το πώς η πανδημία είχε μεταμορφώσει το εργασιακό περιβάλλον, ο Sohmen-Pao ρώτησε εάν υπήρχε διαφορά μεταξύ του ρόλου των ιδιωτικών, οικογενειακών εταιρειών και των μεγάλων δημόσιων οντοτήτων και ομίλων ετερογενών δραστηριοτήτων. Οι απαντήσεις κάλυψαν ένα ευρύ φάσμα του τρόπου λειτουργίας της ναυτιλίας και του τρόπου με τον οποίο οι οικογενειακές επιχειρήσεις έχουν πλεονεκτήματα στον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, σε συνδυασμό με την ικανότητα λήψης επενδυτικών αποφάσεων ανάλογα με τους ναυτιλιακούς κύκλους ανόδου ή ύφεσης της αγοράς.
Ο Έντουαρντ Κου είπε ότι υπήρχαν αρετές τόσο στα μοντέλα που ανήκουν στην οικογένεια όσο και στα άλλα εταιρικά μοντέλα, με το πρώτο να δίνει προτεραιότητα στον έλεγχο και το δεύτερο τα κεφάλαια. Αλλά όταν πρόκειται για τη λήψη των πολύ σημαντικών αποφάσεων, αυτό δεν είναι τόσο εύκολο για τη δημόσια οντότητα.
Για τις "ανοιχτές" εταιρείες οι μέτοχοι θα αμφισβητούσαν τις επενδύσεις σε φτωχές αγορές που δεν θα αποφέρουν άμεσες τριμηνιαίες αποδόσεις, παρόλο που οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων είναι πολύ πιο προτιμητέες. Ταυτόχρονα, σε ιδιαίτερα κερδοφόρες αγορές, οι δημόσιες εταιρείες αποδοκιμάζουν μεγάλα ποσά μετρητών που σημαίνει ότι οι επενδύσεις γίνονται στην κορυφή του κύκλου από άποψη αξίας.
Από την άλλη, μία πίεση που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα μικροί έως μεσαίου μεγέθους οικογενειακοί πλοιοκτήτες είναι το κόστος συμμόρφωσης με τους κανονισμούς.
Ο Edward Koo σχολίασε πως η πίεση των κανονισμών μοιάζει με ένα παλιρροϊκό κύμα που έρχεται προς τις εταιρείες, αλλά τόνισε επίσης πως σε κόμβους όπως η Σιγκαπούρη με μια ισχυρή κοινότητα σε όλη την αλυσίδα αξίας, συμπεριλαμβανομένων ιδιοκτητών, ναυλωτών και ασφαλιστών, υπάρχουν λύσεις. «Πιστεύω ότι αυτό που μπορεί να κάνει η Σιγκαπούρη για να βοηθήσει πραγματικά τη βιομηχανία, είναι η δημιουργία πρωτοβουλιών που οδηγούν τις προσπάθειες για τη μετατροπή των σχέσεων σε συνεργασίες και μακροπρόθεσμες συνεργασίες».
Η συνεργασία έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό θέμα στη ναυτιλία με στόχο την απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές του κλάδου, κάτι που αναγνωρίζεται ότι είναι πολύ μεγάλο για οποιαδήποτε μεμονωμένη εταιρεία, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη είναι.
Παρά τις συνεχώς αυξανόμενες πιέσεις της λειτουργίας μιας παγκόσμιας ναυτιλιακής επιχείρησης, το οικογενειακό μοντέλο παραμένει ισχυρό, έχει σίγουρα τα πλεονεκτήματά του και πρόκειται να παραμείνει ένα βασικό μέρος του κλάδου.
