Είναι αλήθεια ότι προβληματίζει ιδιαίτερα η συμπεριφορά της Γερμανίας, τόσο απέναντι στην Ελλάδα, όσο και απέναντι στην Ευρώπη, καθώς ως τώρα τη θεωρούσαμε κινητήρια δύναμη για την υλοποίηση του οράματος της ενοποίησης. Προβλήματα αντιμετωπίζει και η ίδια η Γερμανία (στο 8,7% έχει φτάσει η ανεργία), η γερμανική κοινή γνώμη δείχνει απροθυμία να συμβάλει στην ενίσχυση των ευρωπαϊκών μηχανισμών, αλλά και η κυβέρνηση της Άγγελας Μέρκελ δείχνει σαφώς ότι θέλει να απομακρυνθεί από το στόχο της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής συνοχής, γεγονός ιδιαίτερα αποκαρδιωτικό. Από την άλλη πλευρά, να μη ξεχνάμε ότι εμείς «τα κάναμε θάλασσα» και ότι τώρα είμαστε με το χέρι απλωμένο, ζητώντας στήριξη, αλληλεγγύη, ευρωομόλογα, ευρωπαϊκό ταμείο και ό,τι άλλο προαιρούνται οι εταίροι μας και κυρίως οι Γερμανοί.
Με αυτή την έννοια, είναι ακατανόητη επί της ουσίας η απόφαση του Προέδρου της Βουλής να καλέσει τον Γερμανό πρεσβευτή για να διαμαρτυρηθεί για την μεταχείριση της χώρας μας από τον γερμανικό τύπο. Η απάντηση του Γερμανού διπλωμάτη ήταν δεδομένη, ότι δηλαδή ο τύπος στη χώρα του είναι ελεύθερος και ανεξάρτητος και μπορεί, όπως και εδώ, να γράφει και να σχολιάζει ό,τι και όπως θέλει, ακόμη και αν υποπτευόμαστε ότι τα δημοσιεύματα εκφράζουν επίσημες απόψεις. Ακόμη χειρότερη ήταν η ανάμειξη του Θ. Πάγκαλου που έχει και μία κακή ιστορία με τη Γερμανία και τους Γερμανούς.
Κάποτε, ως αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, ο Θ. Πάγκαλος είχε χαρακτηρίσει τη Γερμανία «γίγαντα με μυαλό νηπίου» ή κάτι παρόμοιο. Η γερμανική κυβέρνηση του Χέλμουτ Κολ εξέλαβε τη δήλωση ως μεγάλη προσβολή και στην επόμενη σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες απαίτησε από τον Α. Παπανδρέου να ζητήσει ο Θ. Πάγκαλος «συγγνώμη». Είδε και αποείδε ο Α. Παπανδρέου, δεν μπορούσε να ξεφύγει και ζήτησε από τον υπουργό του να το κάνει και εκείνος κυριολεκτικά στο τσακ γλύτωσε τη συμφόρηση (με την ιατρική έννοια του όρου) από τη στενοχώρια του. Φυσικά στο τέλος δεν την απέφυγε τη μετάνοια.
Ισως γιατί ποτέ δεν ξέχασε την ταπείνωση, είτε λόγω χαρακτήρα, αυτή τη φορά ο Θ. Πάγκαλος πάλι ξέχασε τη θέση του και βγήκε στο BBC για να θυμίσει τη ναζιστική κατοχή και τις πολεμικές αποζημιώσεις που χρωστάει η Γερμανία, αλλά δεν το παραδέχεται ( δίχως μάλιστα να θέτει θέμα διεκδίκησης!), ενώ ταυτόχρονα έριξε και μία απρόκλητη και ξεγυρισμένη μπηχτή ότι η Ιταλία μαγείρεψε τα στοιχεία για να μπει στην ΟΝΕ. Ξεκίνησε δηλαδή μία αντιπαλότητα σε επίσημο επίπεδο με το Βερολίνο και την ίδια στιγμή προκάλεσε τη δυσαρέσκεια της Ρώμης, την ώρα που υποτίθεται ότι προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα μέτωπο μαζί με τις άλλες μεσογειακές χώρες του Νότου. Τι να πει κανείς;
Γιατί ακόμη και αν οι Φ. Πετσάλνικος και Θ. Πάγκαλος προχώρησαν στον «τσαμπουκά» για εσωτερική κατανάλωση, για να ικανοποιήσουν δηλαδή τον πληγωμένο εγωισμό των Ελλήνων, πρόκειται για εκδηλώσεις φτηνού λαϊκισμού που βοηθούν να ξεχαστεί το γεγονός ότι εμείς φταίμε για το κατάντημά μας. Στο κάτω-κάτω της γραφής, το κράτος και οι αξιωματούχοι του οφείλουν να αντιμετωπίζουν με ψυχραιμία όλες τις καταστάσεις, ακόμη και τις προσβολές, ειδικά όταν η χώρα βρίσκεται σε θέση αδυναμίας και δεν είναι προς το συμφέρον της να απαντά σε προβοκάτσιες και να ανοίγει νέα μέτωπα με ισχυρούς εταίρους.