Προς το παρόν, τα επίσημα στοιχεία δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. Υπάρχουν ακίνητα που αλλάζουν χέρια σε τιμές κατά 10% ή και 15% χαμηλότερες σε σχέση με τις ζητούμενες αλλά δεν είναι πάρα πολλά. Πρόκειται κυρίως για μην προνομιούχα ακίνητα όπως αναφέρουν οι μεσίτες και τα στελέχη της κτηματαγοράς. Δηλαδή, για δαιμερίσματα πρώτου ορόφου, με πολλούς κλεισμένους ημιυπαίθριους και σε περιοχές με αυξημένη προσφορά ακινήτων. Αντίθετα, στις περιοχές που βρίσκονται κοντά στο μετρό, αλλά και στα διαμερίσματα των “πάνω ορόφων” τα περιθώρια για διαπραγμάτευση μεγάλων εκπτώσεων είναι πιο περιορισμένα.

Οι περισσότεροι, παραδέχονται ότι τα δύσκολα για την κτηματαγορά είναι μπροστά. Οι αγοραπωλησίες έχουν παγώσει και το όποιο ενδιαφέρον εστιάζεται στα μικρά και μεταχειρισμένα ακίνητα τα οποία μπορούν να αγοραστούν με τίμημα χαμηλότερο των 200.000 ευρώ. Τα περισσότερα μεγάλα διαμερίσματα παραμένουν απούλητα και κλειδωμένα για τουλάχιστον δύο χρόνια. Τίθεται λοιπόν το βασικό ερώτημα από την απάντηση του οποίου θα εξαρτηθεί εν πολλοίς και η μελλοντική πορεία των τιμών; Ποιοι έχουν τα απούλητα ακίνητα και ποιες οι αντοχές τους; Αν αυτοί (κυρίως κατασκευαστές που αποφάσισαν να μπουν στην αγορά την τελευταία 7ετία ή 10ετία) πιεστούν να πουλήσουν, τότε θα δημιουργηθεί γενικότερο πρόβλημα στην κτηματαγορά. Το ίδιο θα συμβεί και αν αρχίσει να αυξάνει δραματικά το ποσοστό των δανείων που θα “σκάσουν” κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα να βγουν χιλιάδες ακίνητα στο σφυρί.

Προς το παρόν, δεν φαίνεται να δημιουργείται κύμα πιέσεων στις τιμές των ακινήτων και από την πλευρά του κόστους κατασκευής το οποίο παρά την κρίση παραμένει σχεδόν στα ίδια επίπεδα. Βασικότερο στοιχείο του κόστους, είναι η τιμή των οικοπέδων η οποία παρουσιάζει αξιοσημείωτη αντοχή, τουλάχιστον προς το παρόν.

Προς τα που θα γείρει τελικώς η πλάστιγγα;

Ασφαλέστερα συμπεράσματα, θα εξαχθούν μετά το τρίτο τρίμηνο του έτους

Θ.Τσ