Το περιθώριο απόδοσης του 10ετούς ομολόγου αναφοράς έναντι του γερμανικού Bund αναρριχήθηκε κατά 77,2 μ.β. στις 578,7 μ.β. καταγράφοντας νέο ιστορικό υψηλό. Τα πράγματα αποδείχτηκαν χειρότερα για τα spreads των 2ετών και 5ετών ομολόγων, καθώς σκαρφάλωσαν στις 731,7 μ.β. και 935,9 μ.β. με άνοδο 128,8 μ.β. και 285,3 μ.β. αντίστοιχα. Επιβάρυνση του κόστους ασφάλισης έναντι του κινδύνου αθέτησης πληρωμών υπήρξε, με τα CDS να κλείνουν πάνω από τις 500 μ.β., 638,9 μ.β. για τα 5ετή και 532,1 μ.β. για τα 10ετή, με άνοδο 151,1 μ.β. και 107,2 μ.β. αντίστοιχα. Η πιθανότητα χρεοκοπίας όπως προκύπτει από τα CDSs διαμορφώνεται πλέον στο 43,1% στην πενταετία και 61,1% στην δεκαετία έναντι 35,0% και 52,3% που ήταν προχθές. Ο τζίρος παρέμεινε υποτονικός στα 231 δις ευρώ με την πλειονότητα, πάνω από 80%, τού να αφορά πωλήσεις. Η 10ετία μονοπώλησε το επενδυτικό ενδιαφέρον με 110 εκ. τζίρο.

Αφορμή για αυτή τη καταβύθιση έδωσε η χτεσινή αναθεώρηση του δημοσίου ελλείμματος προς τα πάνω κατά μία ποσοστιαία μονάδα στο 13,6% από 12,7% και του δημοσίου χρέους στο 115,1% από 112,6% από την Eurostat, και η δήλωση των ευρωπαίων αξιωματούχων ότι ενδέχεται να υπάρξει άμεσα και άλλη αναθεώρηση δεδομένης της χαμηλής ποιότητας των παρεχόμενων στοιχείων. Το γεγονός αυτό εκτιμούμε ότι αποτέλεσε την σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει και πυροδότησε μια βίαιη αντίδραση, αφού επιδείνωσε την αναξιοπιστία της χώρας και την περιβάλλουσα αβεβαιότητα αναφορικά με το ελληνικό θέμα, ενώ εκτόξευσε την ήδη επιβαρημένη αποστροφή για τον κίνδυνο στα ύψη. Σημαντικό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση έπαιξε αναμφίβολα και η πληθώρα των εκθέσεων ή εκφραζόμενων απόψεων που κάνουν λόγο για μια αναγκαία εθελοντική ή υποχρεωτική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

Οι επενδυτές πιστεύουν πλέον ότι πλησιάζει η ώρα που η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να κηρύξει στάση πληρωμών ή να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση του χρέους της, και επαναξιολογούν ταχύτατα το συγκεκριμένο κίνδυνο. Η επενδυτική εμπιστοσύνη και διάθεση έχουν δώσει την θέση τους στο πανικό, κύρια χαρακτηρίστηκα του οποίου είναι το ξεπούλημα των ελληνικών τίτλων. Η ζήτηση για ελληνικά ομόλογα έχει σχεδόν εκμηδενιστεί, καθώς κανείς δεν επιθυμεί να αγοράσει σε αυτά τα επίπεδα τιμών, θεωρώντας τα ακριβά σε σχέση με το ρίσκο που φέρουν, ενώ όλοι ζητούν προστασία.  Η συναλλακτική δραστηριότητα έχει περιοριστεί σε επίπεδα που δύσκολα ξεπερνούν τα 250 εκ. ευρώ. Τις τελευταίες εβδομάδες η αγορά δίκαια μπορεί να χαρακτηριστεί ως bidless αφού απουσιάζει παντελώς το αγοραστικό ενδιαφέρον.

Τα ιλιγγιώδη επίπεδα στα οποία διαμορφώνονται τα επιτόκια δανεισμού κατατάσσουν τα ελληνικά χρεόγραφα μεταξύ των αποκαλούμενων junk bonds ή ομόλογα σκουπίδια, των τίτλων δηλαδή με ιδιαίτερα χαμηλή πιστοληπτική αξιολόγηση και υψηλή απόδοση, κύρια χαρακτηριστικά των οποίων είναι το μεγάλο ρίσκο μη καταβολής των τόκων και αποπληρωμής από τον εκδότη. Υποδηλώνουν δε ξεκάθαρα, όπως άλλωστε το καταδεικνύουν και τα διευρυμένα Spreads και CDSs, ότι η αγορά προεξοφλεί ξεκάθαρα αναδιάρθρωση/επαναδιαπραγμάτευση του ελληνικού χρέους ή ακόμα και στάση πληρωμών.

Εκτίμηση της ΑΧΕ είναι ότι τα περιθώρια χρόνου έχουν στενέψει απελπιστικά και ότι η κατάσταση έτσι όπως διαμορφώνεται είναι δύσκολα αναστρέψιμη ενώ μονόδρομος για την αποφυγή των χειρότερων είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των επενδυτών και της αξιοπιστίας της χωράς. Η άμεση χωρίς περαιτέρω χρονοτριβές ενεργοποίηση του διχτύου ασφαλείας ΕΕ/ΔΝΤ σε συνδυασμό με την υλοποίηση μιας επιπλέον γενναίας δέσμης νέων μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής (5 δις ευρώ ή 2% του ΑΕΠ) όπως και η ταχύτατη προώθηση των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ανεξαρτήτου πολιτικού κόστους, θα μπορούσε να λειτουργήσει θετικά προς αυτή τη κατεύθυνση αρκεί να υπάρχει πολιτική συναίνεση και η αγορά να μας προσφέρει την απαραίτητη πίστωση χρόνου, καταλήγει η Πήγασος.